آثار امنیت‌گرایی در حقوق کیفری ایران و امریکا

در حقوق کیفری دو نوع سیاست کیفری وجود دارد: سیاست کیفری عدالت محور و دیگری سیاست کیفری امنیت محور. در حالی‏که در سیاست کیفری عدالت محور اصل بر محدود بودن افراد و همین‏طور عدم مداخله در زندگی خصوصی افراد است می‏توان گفت سیاست کیفری امنیت گرا در چند دهه اخیر با مداخله هر چه بیشتر دولت در زندگی خصوصی افراد و همچنین توسعه یافتن مسیولیت فردی شکل گرفته است اگر چه غایت ظاهری این سیاست کیفری حاکمیت امنیت ولو به بهانه از بین رفتن و مخدوش شدن حقوق بشر است ولی در سایه آن هیچ احساس امنیتی ملموس نمی‌باشد به عبارت دیگر علی رغم وجود امنیت، در جوامع هیچ احساس امنیتی حس نمی‌شود؛ می‌توان این خلای احساس امنیت را یکی از مهم‏ترین آثار امنیت‌گرایی ارزیابی نمود، دراین مقاله با تمرکز بر احساس عدم امنیت، تیوری‏های مختلف پنجره‌های شکسته ، تساهل صفر و نقض اصول اساسی حاکم بر حقوق کیفری تحلیل و بررسی می‏شود.