رویکرد ایجابی به امنیت اجتماعی و نقش ناجا در تامین آن

مرجع امنیت اجتماعی در این مقاله جامعه و موضوع آن امنیت اجتماعی است. منظور از جامعه، اجتماع مردمی است که در قلمروی جغرافیایی کشور ایران سکونت داشته و از گروه ها، طبقات، اقوام و مذاهب مختلف تشکیل شده اند و منظور از امنیت اجتماعی مورد نظر ناجا، آن بخش از اقدامات ایجابی دولت است که در راستای ارتقا و تامین امنیت اجتماعی صورت می گیرد که در حوزه ماموریت های ناجا قرار دارد. محقق تلاش نموده تا این نقش را کاملاً برجسته سازد و سهم آن را در تامین امنیت اجتماعی کشور مشخص کند. در انجام این تحقیق از روش زمینه ای موردی با رویکرد همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق عبارت است از: کلیه فرماندهان و مدیران جایگاه های 18 (سرتیپی) و بالاتر در ستاد ناجا، فرماندهان انتظامی استان ها و همچنین اساتید دانشگاه هایی که در زمینه امنیت اجتماعی صاحب نظر و صاحب اثر می باشند. برای تعیین و اندازه‏گیری متغیرها و شاخص‏ها، از روش میدانی شامل تکمیل پرسشنامه، مصاحبه با کارشناسان، تشکیل میزگرد و طوفان مغزی و از روش اسنادی شامل فیش برداری از متون دینی و مستندات بالادستی و مطالعه اسناد و مدارک، استفاده شده است. متغیرهای مستقل این تحقیق پیشگیری از وقوع ناهنجاری ها و جرایم اجتماعی، نظارت بر حفظ انضباط اجتماعی، رعایت حقوق شهروندی، تعامل اجتماعی با نهادها، سازمان ها و بخش خصوصی و ارایه خدمات اجتماعی می‏باشند. با توجه به ماهیت سوال های پژوهشی از ابزارهای مناسب آماری نظیر آزمون رتبه ای فریدمن، تحلیل رگرسیونی و تحلیل مسیر استفاده شده و نقش هر متغیر بر امنیت اجتماعی مشخص گردیده است. سپس با استفاده از نرم افزار لیزرل مهم ترین شاخص ها در هر متغیر تعیین شده اند. نتایج نشان می دهند که ماموریت های اصلی نیروی انتظامی که در قالب نقش و به عنوان متغیرهای مستقل تحقیق آورده شده اند،‌ همگی بر متغیر وابسته امنیت اجتماعی تاثیر معنی دار و افزایشی داشته و با تغییر آنها می توان امنیت اجتماعی را در جامعه پیش بینی و تبیین نمود. هر چند میزان این همبستگی و معنی داری برای هر یک از متغیرها و تاثیر آن بر متغیر وابسته متفاوت است.