الگوی توصیفی بحران در نظم و امنیت

توصیف بحران‏ها برای تشخیص اندازه و حجم آنها همراه با پیش بینی توانمندی مورد نیاز برای حل بحران، از اقدام‏های اساسی در مدیریت بحران است و هدف این پژوهش ارایه الگوی مناسب برای توصیف بحران در حوزه نظم و امنیت می‏باشد تا شناسایی و مدیریت کارآمد بحران‏های انتظامی میسر شود. برای این منظور با مرور ادبیات موضوع بر نظریه بورنت (1997) دایر بر اینکه معیارهای سطح تهدید، فشار زمانی، درجه کنترل پذیری و گزینه‏های واکنشی از عوامل موثر بر حجم بحران هستند به عنوان چارچوب نظری تحقیق تاکید شد.تحقیق از نظر نوع و روش توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف و ماهیت کاربردی است. بررسی‏های اکتشافی به روش کتابخانه‏ای انجام و پس از تدوین ادبیات موضوع، جامعه خبره به تعداد 25 نفر از صاحب نظران انتظامی انتخاب و به روش دلفی نظر آنها جمع آوری و با بهره‏گیری از منطق فازی در تصمیم گیری گروهی که روش مناسبی برای تجزیه و تحلیل داده‏های نادقیق است شاخص‏های نهایی تعیین و زمینه برای طراحی الگو فراهم شد.چهار مولفه: ویژگی‏های بحران ،عوامل بحران زا، ویژگی‏های سیستم بحران زده و عوامل بحران ستیز به عنوان مولفه‏های اثرگذار بر حجم بحران شناسایی شدند واز ترکیب و تلفیق آنها شانزده سطح بحران توصیف گردید.نتایج: با توجه به روابط بین ابعاد و مولفه‏های تشکیل دهنده حجم بحران، الگوی پیشنهادی تحقیق مربوط به شرایط زمانی و مکانی خاصی نمی‏باشد و به لحاظ داشتن قابلیت انقباض و انبساط قادر است هر پدیده اجتماعی مرتبط با نظم و امنیت را به درستی تحلیل و وقایع بحرانی را به نحو مطلوب توصیف نماید. همچنان‏که با استفاده از این مدل می‏توان سطوح شانزده گانه بحران را با ابعاد اقتصادی، سیاسی و ..... امنیت مرتبط دانسته و وضعیت بحرانی را تعبیر و تفسیر نمود.