آنومی و کجروی در جامعه در حال گذار؛‌ مطالعه یک مسیله در شهر سمنان

کجروی و جرم در جامعه همواره دغدغه مشترک پژوهشگران علوم اجتماعی و مدیران کلان جامعه بوده‌است. این موضوع در برخی از جوامع صورتی ویژه به خود می‌گیرد و به دلیل افزایش یا کاهش مسیله برانگیز نرخ کجروی، برای بررسی و کنکاش علمی دارای اهمیت می‌شود. یکی از مفاهیم عمده در ارتباط با زمینه بروز جرم و کجروی، آنومی و شرایط آنومیک است. جامعه شناسان کلاسیک و معاصر شرایط آنومیک یا بی‌هنجاری را شرایط بالقوه برای وقوع کجروی می‌دانند. چنین شرایطی می‌تواند نتیجه عوامل مختلفی باشد. این مقاله با توجه به مهاجرت قابل ملاحظه جمعیت کار و دانشجو به سمنان که این شهر را در ردیف بالاترین رتبه‌های پذیرش دانشجو و نیروی کار به نسبت جمعیت در کشور قرار داده، بر مطالعه پتانسیل آنومی در شهر سمنان و نقش آن در بروز کجروی متمرکز شده‌است. علاوه براین، متغیرهای مهم دیگری که به به نظر می‌رسید به نوعی با دو متغیر آنومی (بی‌هنجاری) و کجروی در ارتباط باشند، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند؛ متغیرهایی همچون دینداری، نوع و میزان استفاده رسانه‌ای، مشارکت اجتماعی و امکانات نهادین. جمعیت آماری پژوهش شامل تمامی شهروندان بین 18 تا 65 سال ساکن سمنان بوده که حداقل سواد خواندن و نوشتن برای تکمیل بخشی از پرسشنامه را داشته باشند. نمونه آماری شامل 420 نفر از جمعیت مورد نظر بود که به روش نمونه‏گیری اتفاقی از مناطق مختلف شهر سمنان انتخاب شدند. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که آنومی در جامعه مورد مطالعه در سطح متوسطی قرار دارد که قابل تامل است. به علاوه برخی شاخص‏های کجروی در این جامعه، مسیله برانگیز نشان داده شده است. نتیجه مهم دیگر حاصل از مطالعه،‌ رابطه و تاثیر مستقیم آنومی (بی‌هنجاری) بر بروز کجروی است.