بررسی نقش و ظرفیت مرز در تقویت هویت ملی در عصر جهانی شدن (مورد ایران)

در هزاره سوم، آهنگ جهانی شدن سریع‏تر از گذشته در مسیر ادغام دنیا در حرکت است و فرصت ها و امکانات زیادی برای کشورها، دولت ها و ملت‏ها فراهم ساخته است؛ از سوی دیگر نگرانی‏های فزاینده ای نیز در حفظ ارزش های حیاتی، هویت و همبستگی ملی برای آنها به وجود آورده است. این موضوع کشورها را بر آن داشته که به تقویت عناصر و عوامل موثر در زمینه حفظ هویت و همبستگی ملی خود بپردازند. در این بین، از جمله عناصر جغرافیایی- سیاسی که در این زمینه جایگاه برجسته ای دارد و توانایی ایجاد وحدت سیاسی را در یک سرزمین فاقد هر گونه وحدت طبیعی و انسانی و همچنین نقش چشمگیری در هویت سازی و همبستگی ملی دارد، مرز می باشد. بر این اساس، کشورها به اشکال مختلف مانند احیا و بازآفرینی مجدد بعضی از نقش های مرز و بوجود آوردن اشکال جدید مرزی، سعی می کنند تا از این ویژگی مرزها در تقویت هویت و همبستگی ملی خود بهره ببرند تا بتوانند نگرانی ها و چالش های ناشی از جهانی شدن را برای هویت و اتحاد ملی خود کاهش دهند به عبارت دیگر کشورها با بهره گیری از نقش روان‏شناختی، تامین امنیت، جداکنندگی، متمایز کنندگی و ... مرزها سعی در تقویت هویت و اتحاد ملی خود می کنند.در این راستا، تحقیق حاضر بر اساس روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای در صدد بر آمده است تا با توجه به ماهیت و فلسفه وجودی مرزها به بررسی و تحلیل نقش و ظرفیت های آنها در تقویت هویت و همبستگی ملی ایران در عصر جهانی شدن، بپردازد.