نظام مدیریت دانش در برنامه چهارم توسعه نیروی انتظامی ج.ا.ایران

مدیریت دانش در پلیس، راهبردی برای تبدیل شدن به یک سازمان دانش محور و شبکه محور تلقی شود که به عنوان یکی از مهم‌ترین مراحل در عرصه راهبردهای انتظامی به شمار می‌رود. این مدیریت به لحاظ مفهومی، ریشه در ضرورت تحول در نگرش‏های امور پلیسی، الگوهای ملی و لزوم دانش محوری دارد. در محیط‌های پیچیده و پویا، نیاز به دانش، روز به روز دامنه و عمق گسترده‌تری می‌یابد. نیروی انتظامی ج.ا.ا با هدف توسعه دانش انتظامی، اقدامات مهمی را در دستور کار خود قرار داده و چشم‏انداز دانشی خود را در افق 1404 ترسیم نموده است. در این میان «مدیریت دانش» کلید اصلی موفقیت در این راه به حساب می‌آید. جهت تحقق این چشم‌انداز ساختاری با جهت‌گیری دانشی همراه با کارکردها، ابعاد و مولفه‌های خاصی طراحی و اجرایی شده است که رویکرد اصلی آن، مدیریت دانش در حوزه انتظامی- امنیتی و با هدف تاثیرگذاری بر اجرای ماموریت‏ها در عرصه نظم و امنیت می‌باشد. مدیریت دانش انتظامی (پلیسی) می‌تواند با تدوین و بهره‌گیری از سازوکارهای جمع آوری و دسته‌‌بندی تجربیات کارکنان خود، ضمن انتقال این منابع دانشی ارزشمند به نسل‌های بعدی، گام موثری در جهت کارآمدی و بهره‌وری بیشتر ماموریت‏های پلیسی و برطرف کردن نقاط ضعف احتمالی بردارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی و تبیین مفاهیم، اصول، راهبردها و ساختار در نظام مدیریت دانش نیروی انتظامی است. این مطالعه از نظر شیوه نگارش و پرداختن به مسیله تحقیق توصیفی- تحلیلی است که محقق با استفاده از منابع و اسناد و مدارک موجود به تشریح و تبیین دلایل چگونه بودن و چرایی وضعیت مسیله و ابعاد مدیریت دانش و نحوه شکل گیری آن پرداخته است.نتایج این تحقیق نشان می‏دهد که برای گسترش مدیریت دانش در ناجا، مجموعه‌ای از عوامل باید مورد توجه قرار ‌گیرد. دسته‌بندی این عوامل می‌تواند سازمان را به طور منظم و نظام‌وار به سوی استفاده از این ابزار، برای بهره‌وری بیشتر در نیروی انتظامی یاری رساند. این عوامل عبارتند از: مدیریت منابع انسانی و ساختارهای منعطف، معماری مدیریت دانش و آمادگی ناجا برای پذیرش آن، ذخیره دانش، ارزیابی عملکرد و انتصاب مدیر ارشد دانش.