بررسی احساس امنیت اجتماعی شهروندان تبریز در سکونتگاههای غیررسمی

زمینه و هدف: اسکان غیررسمی و حاشیه‌نشینی همراه با بزرگترشدن شهرها در ایران، پدیده‌ای روبه‌رشد است. درنتیجه این پدیده به‌سرعت و به صورتی بی‌قاعده گسترش یافته است و در پاسخگویی فقرا به نیاز برای سکونت، در مدت‌زمان بسیارکوتاه شکل می‏گیرند. شهر تبریز نیز یکی از سکونتگاه‌های مورد اشاره می‏باشد که با پدیده اسکان غیررسمی مواجه است. این پژوهش افزون‌بر پرداختن به مفاهیم و تعاریف مرتبط با موضوع اسکان غیررسمی، به دنبال پاسخ به این پرسش است که شهروندان شهر تبریز به‌هنگام حضور یافتن در محلات اسکان غیررسمی، تا چه میزان احساس امنیت اجتماعی (از نظر جانی، مالی و ...) دارند.روش: روش پژوهش در این تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی بوده و درآن از روش پیمایشی استفاده شده است. ابزار جمع‏آوری اطلاعات در این پژوهش، پرسش‌نامه می‏باشد که به صورت مستقیم در محدوده مورد مطالعه توزیع و جمع‏آوری شده است. جامعه آماری در این پژوهش، همه شهروندان شهر تبریز می‏باشد. حجم جامعه آماری در این پژوهش 1558693 نفر می‏باشد که با جاگذاری مولفه‌ها در فرمول کوکران، حداقل حجم نمونه لازم از بین ساکنان و شهروندان کلانشهر تبریز 385 نفر به‌دست آمده است. نحوه نمونه‌گیری در این پژوهش، نمونه‏گیری تصادفی است. برای تحلیل داده‏ها از دو نوع آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است.یافته‏ ها: یافته ‏های پژوهش نشان می‏دهد که بین جنسیت، سن، محل تولد، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال و همچنین سابقه زندگی در سکونتگاه‌های غیررسمی با احساس امنیت اجتماعی، رابطه معناداری وجود دارد و بر یکدیگر تاثیرگذارند اما بین تحصیلات و احساس امنیت اجتماعی، رابطه معناداری وجود ندارد. از میان چهار شاخص درنظرگرفته‌شده برای احساس امنیت اجتماعی (مالی، جانی، فکری و اخلاقی)، امنیت مالی و اخلاقی از امنیت جانی و فکری از میانگینی به‌مراتب بیشتر برخوردار است.نتیجه ‏گیری: برای افزایش امنیت اجتماعی شهروندان، باید در محلات اسکان غیررسمی، سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌هایی انجام شود تا باعث کاهش عوامل ناامنی در این محلات شود.

The Study of Social Security Sense of Tabriz Citizenship’s in Informal Settlements

Bakgaroun and Aim: Informal settlement and marginalization are a growing phenomenon along with the growth of cities in Iran. As a result, this phenomenon has spread rapidly and irregularly, and in the response of the poor to the need for housing, they are formed in a very short time. The city of Tabriz is also one of the mentioned settlements which is facing the phenomenon of informal settlement. In addition to addressing the concepts and definitions related to informal housing, this study seeks to answer the question of how much the citizens of Tabriz feel social security (in terms of life, financial, etc.) when attending informal settlements. have.Methods: The research method in this research is descriptive and correlational and it uses a survey method. The data collection tool in this research is a questionnaire that is directly distributed and collected in the study area. The statistical population in this study is all citizens of Tabriz. The size of the statistical population in this study is 1558693 people, which by placing the parameters in the Cochran’s formula, the minimum required sample size among the residents and citizens of Tabriz metropolis is 385 people. Sampling method in this study is random sampling. Both descriptive and inferential statistics have been used to analyze the data.Findings: The findings show that there is a significant relationship between gender, age, place of birth, marital status, employment status and also life history in informal settlements with the feeling of social security and affect each other, but There is no significant relationship between education and the feeling of social security. Among the four indicators considered for the feeling of social security (financial, life, intellectual, moral), financial and moral security has an average much higher than life and intellectual security.Conclusion: To increase the social security of citizens, policies and plans should be implemented in informal settlements to reduce the causes of insecurity in these neighborhoods.