آسیب شناسی تقنینی اقتدار پلیس در جرائم غیر مشهود

زمینه و هدف: برخلاف اختیارات ویژه پلیس در جرائم مشهود، پلیس در جرائم غیرمشهود از اختیارات محدودی برخوردار بوده و به‌آسانی نمی‌تواند وظیفه‌هایی که به‌عنوان ضابط برعهده دارد، انجام دهد. در این پژوهش تلاش خواهد شد تا چالش‌های موجود در زمینه رفتار قانونی پلیس در مواجهه با جرم غیرمشهود بررسی و با اختیارات سایر ضابطان مانند سازمان اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات مقایسه شود.روش: پژوهش حاضر از نظر هدف و ماهیت، کاربردی و به لحاظ اجرا، توصیفی تحلیلی از نوع کیفی است. داده‌های پژوهش به شیوه اسنادی و کتابخانه‌ای از منابع حقوقی، فصل‌نامه‌ها، رساله‌ها، پایان‌نامه‌ها و مقاله‌ها جمع‌آوری و تحلیل شده است. در این پژوهش یافته‌های موجود درباره اقتدار پلیس در نظام حقوقی ایران بحث و بررسی شده است.یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهد قانونگذار حدود رفتارهای پلیس و به‌ویژه در مقام ضابط دادگستری را تعیین کرده است که این رفتارها باید مبتنی‌بر مقررات و تابع ضوابط خاص خود باشد؛ این مقررات به‌صراحت در مواد 28، 29 و 30 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و همچنین بند 8 ماده 4 قانون فرماندهی انتظامی تصریح شده است. اختیارات پلیس در زمینه جرائم غیرمشهود به‌شدت از جرائم مشهود کمتر بوده و موجب آسیب جدی به اقدامات پلیسی و اقتدار ظابطان می‌شود. در مقابل در برخی از قوانین برای ضابطان خاص اختیاراتی پیش‌بینی شده است که باعث عملکرد موفق آنان در جرائم غیرمشهود می‌شود.نتایج: با انجام این پژوهش مشخص شد که اختیارات پلیس در جرایم غیرمشهود بسیار کمتر از جرم مشهود است و حتی در پاره‌ای موارد اختیار سایر ظابطان خاص از پلیس به‌عنوان ظابط عام قوه قضاییه بیشتر است و پلیس می‌بایست پیش از هر اقدامی از مقام قضایی کسب تکلیف کند و چنانچه بدون کسب این مجوز، اقدامی کند، از نظر قانون معتبر نبوده و برای مامور اقدام‌کننده هم پیامدهایی خواهد داشت.

Legislative pathology of police authority in intangible crimes

Bakgaroun and Aim: Contrary to the special powers of the police in obvious crimes such as detecting crime, preserving the signs and evidence of the crime, identifying, finding and preventing the escape of the accused, the right to investigate and monitor the accused, the police have limited powers in intangible crimes and can not easily perform their duties. The officer is in charge, to do. This has prevented the police from exercising their authority properly. This study will try to examine the challenges in the legal behavior of the police in the face of intangible crime and compare it with the powers of other officers such as the IRGC and the Ministry of Intelligence.Methods: The present research is applied in terms of purpose and nature and descriptiveanalytical in terms of implementation. Research data has been collected and analyzed in the form of documents and libraries from legal sources, quarterly journals, dissertations, dissertations and articles. In this study, the existing findings on police authority in the Iranian legal system are discussed.Findings: The findings of the study show that the legislator has determined the limits of police behavior, especially as a judicial officer, that these behaviors should be based on their own rules and regulations; These regulations are explicitly specified in Articles 28, 29 and 30 of the Code of Criminal Procedure adopted in 1392, as well as paragraph 8 of Article 4 of the Law on Law Enforcement. The powers of the police in the field of intangible crimes are severely less than the apparent crimes and cause serious damage to police actions and the authority of officers. In contrast, some laws provide for special officers with powers that enable them to perform successfully in intangible crimes.Conclusion: The investigation revealed that the police had to obtain an order from a judicial official before taking any action, and if they took action without obtaining this permission, it would not be legally valid and would have consequences for the acting officer.