راهبردهای اجتماعی و انتظامی در قبال بزهکاری اطفال و نوجوانان

مقدمه: یکی از تحولات جدید در سیاست جنایی تقنینی کشورمان، تئوری مسئولیت کیفری کاهش یافته و با پیش‌بینی مسئولیت کیفری تدریجی، پاسخ های کیفری مختلفی را لحاظ کرده است. به‎طوری‎که، هر اندازه سن اطفال بالاتر رود (از سن بلوغ تا 18 سال)، میزان مسئولیت کیفری آنان بیشتر شده و نوع مجازات ها و یا میزان آن ها شدیدتر می شود و در مجموع، نظام عدالت کیفری ایران سازوکارهای تعدیل‎یافته ای را در قبال اطفال و نوجوانان پیش‌بینی کرده است. روش: در این مقاله، نگارندگان با روش تحلیلی – توصیفی به راهبردهای اجتماعی و انتظامی در قبال بزهکاری اطفال و نوجوانان پرداخته اند.                                                                  یافته ‎ها: با تصویب قوانین جدید کیفری مساله بزهکاری اطفال و نوجوانان، پاسخ های اجتماعی و انتظامی برخورد مناسب ‎تری با بزهکاری و انحراف این گروه اجتماعی نشان داده و در فرآیندهای مختلف، رویکردی افتراقی و حمایتی را در پاسخ به جرائم و انحرافات کودکان و نوجوانان برگزیده است.   نتیجه ‎گیری: هرچه راهبردهای انتظامی  و اجتماعی از الگوهای تهاجمی و سخت‎گیری کیفری در قبال اطفال و نوجوانان استفاده کنند، منجر به بزهکاری دوباره آنان خواهند شد؛ ولی از طرفی، هرچه راهبردهای انتظامی  و اجتماعی از  الگوهای اعتدالی و بازپروانه استفاده کنند، منجر به این خواهد شد که اطفال بزهکار به آغوش خانواده و جامعه بازگردند.

Social and Law Enforcement Strategies With Regards to Children and Adolescent Delinquency

Introduction: One of the new developments in our country’s legislative criminal policy is a theory of diminished criminal responsibility and it has considered different criminal responses by predicting gradual criminal responsibility. So that as the age of children increases (from the age of puberty to 18 years), the level of criminal responsibility increases and the type of punishment or the amount of them becomes more severe, and in general, the Iranian criminal justice system has envisioned adjusted mechanisms for children and adolescents. Method: In this article, the authors have conducted research on social and disciplinary strategies against juvenile delinquency through analyticaldescriptive methods. Findings: With the enactment of the new criminal law, children and adolescent delinquency, the anticipated responses to their criminal acts and the proceeding in which this group’s crimes are handled have been legislatively aligned with the process of globalization of the children delinquent’s criminal law. Conclusion: It is necessary to change the criminal justice policy of Iran in relation to the legislative criminal policy and at the same time with the changes in the substantive and formal criminal laws, judges to issue verdicts, globalization of juvenile criminal rights in accordance with international documents and Consider the teachings of criminology in order to see the adjustment of the fight against children and adolescent’s delinquency in the judiciary.