بررسی رابطه بین مشارکت مدنی و امنیت شهری (مورد مطالعه: کلانشهر تهران)

مقدمه: مشارکت‌ اساس‌ زندگی اجتماعی است و امنیت از ضروری‌ترین نیازهای جامعه بشری‌ محسوب می‌شود. رشد فزاینده شهرنشینی در دهه‌های اخیر شهرها را با مشکلات و چالشهای تازه‌ای چون افزایش ناهنجاری‌های اجتماعی، کمرنگ شدن هویت و حس تعلق اجتماعی، مشکلات اجتماعی و محیطی، کاهش احساس امنیت شهروندان مواجه ساخته است. بدین صورت که با کاهش مشارکت مدنی، افزایش ناامنی را نیز به همراه دارد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین مشارکت مدنی و امنیت شهری در کلانشهر تهران است. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقیقی کاربردی و از لحاظ روش تحقیقی توصیفی و از نوع همبستگی است. برای انجام پژوهش، حجم نمونه ازطریق فرمول مورگان تعیین و تعداد 384 پرسشنامه تهیه و به صورت خوشه‌ای چند مرحله‌ای در مناطق 2، 6، 10 و 11 توزیع و بااستفاده از نرم افزارspss مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها : با وجود آنکه نتایج این تحقیق با ضریب همبستگی اسپیرمن (0.364) نشان از رابطه معنادار بین مشارکت مدنی و امنیت شهری در کلانشهر تهران دارد، میانگین مولفه‌های مشارکت مشارکت مدنی اکثر مولفه‌ها پایین تر از حد متوسط می‌باشند. در واقع، تنها مشارکت همیارانه که به زعم پاتنام نوعی درگیری اتفاقی بوده با میانگین 3.22 بیشترین نوع مشارکت در میان شهروندان مشارکت کننده در پژوهش را به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری : بنابراین می بایست در پی راهکارهای افزایش مشارکت در سایر سطوح با اقدامات آموزشی، سیاست‌های تشویقی، تعامل بین پلیس و سایر نهادهای مدیریت شهری و استفاده از ظرفیت آنها در برقراری نظم و امنیت شهری بود.

Investigating the Relationship between Civil partnership and Urban Security (Case Study: Tehran Metropolis)

Introduction: participation is the basis of social life and security is the necessary need of the human society. The increasing growth of urbanization in recent decades has created problems for cities such as the increase in social abnormality, identity issues and the decrease in social affiliation, social environmental problems, decrease of security of the citizens, etc. As civil participation decreases, security problems increase. Therefore, the purpose of the research is to examine the relationship between civil participation and urban security in Tehran. Method: The purpose of the research is an applied one and its method is descriptive and correlational. To do the research, the sample size is determined through Morgan’s formula and 384 questionnaires are provided and distributed in several stages in the districts 2, 6, 10 and 11 and SPSS software is used for the analysis. Findings: Although the results of the research show a significant relation between civil participation and urban security in Tehran with the Spearman correlation coefficient, the average components of the civil participation are less than the average value. In fact, only the sympathetic participation accounts for the highest participation among the citizens with the mean value 3.22, and the approaches that increase. Result: Therefore, the participation must be followed in other levels of educational actions, incentive policies, interaction between police and other entities of urban management and using their capacities to create urban security.