بررسی تاثیر کارشیفتگی بر بهره‌وری مدیران ستاد فرماندهی ناجا

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت کارشیفتگی در بین مدیران ستاد فرماندهی ناجا و تاثیر آن بر بهره وری مدیران است. کارشیفتگی به معنای صرف میزان فراوانی از وقت در کار است و از آن‌جایی‌که مدیران و روسای ستاد فرماندهی بیش از سایر کارکنان در سازمان حضور دارند، مطالعه تاثیر این پدیده بر بهره وری آنان ضروری به نظر می‌رسد. روش: این پژوهش از نظر گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل مدیران و روسای با جایگاه شغلی 17 و 18 ستاد فرماندهی ناجا به تعداد 560 نفر بوده که حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 233 نفر برآورد شده است. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد کارشیفتگی اسپنس و رابینز و بهره وری نیروی انسانی هرسی و گلداسمیت استفاده شده است. پرسشنامه ها در پژوهش های گذشته استفاده شده اند و روایی آنها توسط کارشناسان تایید شده است. برای بررسی پایایی آنها نیز ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب 0.79 و 0.81 برای کارشیفتگی و بهره وری نیروی انسانی محاسبه شدند. یافته ها: یافته ها نشان میدهد که پدیده کارشیفتگی غیرمشتاقانه در بین مدیران ستاد فرماندهی ناجا وجود دارد و این پدیده بر بهره وری آنان موثر است به نحوی که 40 درصد از تغییرات بهره وری را پیش‌بینی میکند. نقش متغیر اشتیاق درونی به کار در تبیین متغیر وابسته، یعنی بهره وری نیروی انسانی نسبت به سایر متغیرها بیشتر است؛ زیرا برای این متغیر به ازای یک واحد تغییر در انحراف معیار اشتیاق درونی به کار، به اندازه 0.882 واحد در بهره وری مدیران ستاد فرماندهی تغییر ایجاد میکند. نتیجه گیری: براساس یافته ها پدیده کارشیفتگی در بین مدیران می بایست مدیریت شود و میتوان با تشخیص نیازهای متفاوت مدیران، تدوین نظام پاداش متناسب با نیازها و غنای شغلی باعث افزایش بهره وری در بین مدیران شد.