رابطه سلامت عمومی و تعارض محیط خانواده با احساس امنیت عمومی شهروندان

مقدمه: امنیت از نیازها و انگیزه‌های اساسی انسان به‌شمار می‌رود، به‌طوری ‌که با زوال آن آرامش‌خاطر انسان از بین می‌رود و تشویش، اضطراب و ناآرامی جای آن را می‌گیرد. شناخت عوامل موثر بر ایجاد احساس امنیت، از پیش‌شرط‌های اساسی در برنامه‌ریزی برای ارتقاء سطح امنیت عمومی می‌باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه سلامت عمومی و تعارض محیط خانواده با احساس امنیت عمومی است. روش: روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی شهروندان شهر ساری بود که از این میان، تعداد 305 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و پرسشنامه‌های سلامت عمومی، تعارض محیط خانواده و احساس امنیت عمومی را تکمیل نمودند. پایایی و روایی ابزارهای یاد شده با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و روایی هم‌زمان محاسبه شد. همچنین، برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از یافته‌های توصیفی مانند میانگین، انحراف معیار و همبستگی و از آمار استنباطی مانند تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که میانگین متغیر سلامت عمومی 25.47 (از 33)، تعارض محیط خانواده 25.66 (از 54) و احساس امنیت عمومی 74.26 (از 120) می‌باشد. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین سلامت عمومی با احساس امنیت عمومی رابطه مثبت و بین تعارض محیط خانواده با احساس امنیت عمومی رابطه منفی وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ضریب بتا برای سلامت عمومی 0.547 و برای تعارض محیط خانواده 0.272- می‌باشد که نشان می‌دهد سلامت عمومی قوی‌ترین پیش‌بینی کننده احساس امنیت عمومی می‌باشد. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که عوامل روانشناختی مانند سلامت عمومی و تعارض محیط خانواده نقش مهمی در احساس امنیت عمومی شهروندان ایفا می‌نمایند به‌طوری که هر چه میزان سلامت عمومی افزایش و تعارض محیط خانواده کاهش یابد، به تبع آن میزان احساس امنیت عمومی در شهروندان افزایش می‌یابد.