مقایسه امنیت روانی در بین جوانان شاغل و بیکار شهر رشت

مقدمه: موضوع امنیت روانی در جامعه ایران، یک چالش بزرگ به ویژه برای قشر جوان بوده و باعث مشکلات فراوانی در فضای امروز کشور گردیده است. عوامل زیادی همچون بیکاری می تواند بر روی امنیت اثر بگذارد. بنابراین، پژوهش حاضر به دنبال بررسی و مقایسه امنیت روانی در بین جوانان شاغل و بیکار در استان گیلان می باشد. روش: روش پژوهش به صورت علّی مقایسه ای بوده و جامعه آماری را جوانان شهر رشت تشکیل می‌دهند. حجم نمونه 385 نفر با استفاده از جدول مورگان به دست آمد. ابزار اندازه گیری عبارتند از: سنجش امنیت روانی جوانان در جامعه مورد نظر، با استفاده از پرسشنامه روانی مازلو با 71 سوال و برای اشتغال جوانان از پرسشنامه محقق ساخته ویژگی های اشتغال (میزان، نوع و مدت اشتغال) استفاده شده است. تحلیل های آماری بر اساس پرسشنامه ها انجام گردیده است. برای تجزیه و تحلیل از آمار استنباطی استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری میان جوانان شاغل و بیکار از نظر 10 بُعد امنیت روانی (امنیت اجتماعی، ناایمنی شخصی، اعتماد به نفس، مطابقت با دیگران، ترس از آینده، احساس امنیت، علاقه اجتماعی، احساس تحقیر و تنهایی) جوانان وجود دارد. نتیجه گیری: اگر در جامعه امنیت روانی برقرار گردد، خلاقیت و استعدادهای انسان در پرتو این امنیت شکوفا می شود و میل به رشد و تکامل در دل آنها بارور می شود. از جمله عوامل اقتصادی مهم در پیشگیری از به هم ریختن تعادل روانی و امنیت اجتماعی، بیشک، اشتغال است که فقدان این متغیر باعث نابودی بخش زیادی از متغیرهای روانشناختی در جامعه شده است.