تحلیل فضایی جرائم سرقت و متغیرهای اجتماعی-اقتصادی (مورد مطالعه: محلات منطقه 11 شهر تهران)

مقدمه: امروزه مطالعات جغرافیای شهری به مرزهای جدیدی گام نهاده است و افق‌های نوینی را در زمینه بررسی مسائل شهر تجربه می‌کند. توجه به تاثیر فضا و ساخت‌وسازهای شهر در رفتارهای فردی و اجتماعی، بررسی جغرافیایی جرم و جنایت و ناهنجاری‌های اجتماعی در شهرها از این جمله است. هدف از این پژوهش تحلیل فضایی جرائم سرقت و متغیرهای اجتماعی – اقتصادی در سطح محلات شهری می‌باشد. روش: مقاله حاضر از نوع کیفی مبتنی بر تحلیل‌های فضایی در محیط gis است. جامع آماری پژوهش شامل اطلاعات بلوک‌های آماری سال 1390 و جرائم ارتکابی مرتبط با سرقت سال 1389 در سطح محلات منطقه 11 شهر تهران است. مهم‌ترین آزمون‌های آماری مورد استفاده، آزمون تراکم کرنل، مرکز متوسط و بیضی انحراف معیار بوده است و از بین آزمون‌های خوشه‌بندی، شاخص نزدیک‌ترین همسایه برای شناسایی کانون‌های جرم‎خیز به کار گرفته شده است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بیضی انحراف معیار جرائم سرقت در سطح محلات منطقه 11 بر بیضی انحراف معیار متغیرهای اجتماعی اقتصادی منطبق است. همچنین مرکز متوسط جرائم سرقت تقریباً با مرکز متوسط متغیرهای مذکور منطبق است؛ به طوری که این مرکز متوسط در حد فاصل محلات باغشاه، دانشکده افسری، منیریه، فروزش، قلمستان، آذربایجان، شیخ هادی، هلال احمر و مخصوص قرار گرفته است. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که میزان جرائم سرقت در محدوده‌هایی که دارای تراکم بالای جمعیتی، میزان درآمد متوسط رو به پایین، نرخ بیکاری متوسط رو به بالا، نرخ بیسوادی متوسط رو به بالا و نرخ مالکیت اتومبیل و رایانه بالا هستند بیشتر است.