بررسی رابطه بین اعتماد بین‌شخصی و احساس امنیت اجتماعی در شبکه‌های اجتماعی مجازی (مطالعه موردی دانشجویان دختر دانشگاه الزهرا و شهید بهشتی)

مقدمه: احساس امنیت اجتماعی در عصر جهانی‌شدن اطلاعات به‌عنوان یکی از ویژگی‌های بارز عصر جدید، در عرصه‌های مختلف زندگی اجتماعی به‌خصوص در استفاده از شبکه‌های مجازی بر تمامی حوزه‌های فعالیت بشری تاثیری شگرف گذاشته است. شبکه‌های مجازی به‌عنوان موجی که هیچ فضا و تمدنی یارای مقابله و مقاومت در برابر آن را ندارد؛ امنیت اجتماعی جوامع را به چالش کشیده و عدم امنیت را در پی آورده است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اعتماد بین شخصی با میزان احساس امنیت اجتماعی در شبکه‌های اجتماعی مجازی در میان دانشجویان است. روش: این پژوهش با روش پیمایش و با استفاده از ابزار پرسشنامه محقق ساخته طراحی و اجراشده است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دختر دانشگاه شهید بهشتی و الزهرا (س) است که به تعداد 18097 می‌باشند و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 376 نفر تعیین گردید. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که میزان احساس امنیت اجتماعی در شبکه‌های مجازی در حد متوسط به پایین می‌باشد. همچنین میان اعتماد بین شخصی با میزان احساس امنیت اجتماعی در شبکه‌های مجازی رابطه مستقیم متوسطی وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان می‌دهد که 20.3 درصد از تغییرات متغیر میزان احساس امنیت اجتماعی در شبکه‌های اجتماعی مجازی توسط متغیر اعتماد بین‌شخصی تبیین شده است. نتیجه‌گیری: هراندازه اعتماد بین‌شخصی دانشجویان در شبکه‌های اجتماعی مجازی بالاتر باشد، به همان اندازه احساس امنیت بیشتری را تجربه خواهد کرد. در غیر این صورت، عدم احساس امنیت بر آن‌ها مستولی می‌شود.