ارزیابی امنیت محیطی – کالبدی در فضاهای دوگانه‌ شهری( مورد مطالعه: کلان‌شهر اهواز)

مقدمه: امنیت ارتباط مستقیمی با فضا و ساخت‌وساز شهری دارد، بهگونه‌ای که امنیت در فضاهای شهری مختلف متفاوت می‌باشد. از این رو هدف مطالعه‌ حاضر سنجش میزان احساس امنیت کالبدی – محیطی در فضاهای دوگانه‌ شهری (محله غیررسمی حصیرآباد و برنامه‌ریزی ‌شده گلستان) در کلان‌شهر اهواز و ارائه‌ راهکارهای اجرایی بهمنظور دستیابی به وضعیت مطلوب می‌باشد. روش: روش تحقیق در این مطالعه از نظر نوع کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی – تحلیلی می‌باشد. برای جمع‌آوری اطلاعات پژوهش از روش میدانی و پیمایشی و برای انجام تجزیه و تحلیل داده‌ها و اطلاعات از آزمون‌ آماری میانگین عددی، میانگین رتبه‌ای فریدمن و همچنین آزمون تی دو نمونه‌ای مستقل در نرم‌افزار spss و برای تهیه‌ نقشه‌ها از نرم‌افزار gis استفاده شده است. جامعه‌ آماری تحقیق نیز محلات حصیرآباد و گلستان می‌باشد که حجم نمونه برای هر محله بر اساس فرمول کوکران 383 نفر بهدست آمده است. یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است در محله‌ گلستان مهم‌ترین عامل بروز ناامنی از لحاظ متغیرهای کالبدی–محیطی بهترتیب عدم وجود روشنایی و مبلمان مناسب، کاشت نامناسب گیاهان و درختان پیاده‌رو و وجود فضاهایی که کاربری خاصی برای آن تعریف نشده و در محله‌ حصیر آباد نیز مهم‌ترین عوامل موثر بر ناامنی بهترتیب وجود فضاهای مخروبه و راکد در محلات، وجود فضاهایی که کاربری خاصی برای آن تعریف نشده و وجود مسیرهای بنبست و غیرقابل چرخش می‌باشند. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نیز نشان می‌دهد که تفاوت معنی‌داری از نظر امنیت محیطی – کالبدی بین فضاهای شهری غیررسمی و برنامه‌ریزی شده وجود دارد. سطح معنی‌داری برای آزمون مقایسه میانگین دو گروه (دو محله) نیز معنی‌دار می‌باشد. پس فرض برابری میانگین‌ها رد و تفاوت دو محله از نظر امنیت محیطی– کالبدی تایید می‌شود.