مطالعه تطبیقی سیاست جنایی پلیس‌های ایران و کانادا در قبال اطفال و نوجوانان در معرض خطر

مقدمه: پایین‌آمدن سن بزهکاری یکی از دغدغه‌های مهم مقامات مسئول در حوزه امنیت اجتماعی است. بر این اساس شناسایی عوامل خطر و پیش‌بینی تدابیر حمایتی در قبال اطفال و نوجوانان در معرض خطر مورد توجه خاص اولیای امور جامعه و نیروهای پلیس قرار گرفته است. در این تحقیق برآنیم ضمن مطالعه و تطبیق سیاست جنایی پلیس کانادا با ایران در قبال حمایت از اطفال و نوجوانان در معرض خطر، اقدامات پلیس ایران را در این خصوص بررسی نماییم. روش: این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، اسنادی است. پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات تطبیقی از منابع کتابخانه‌ای، اینترنتی، مقالات، پژوهش‌های لاتین و فارسی و مطالعه اسناد بین‌المللی مرتبط با حقوق اطفال و نوجوانان انجام شده است. روش گردآوری اطلاعات، به-صورت فیش‌برداری و با بررسی اسناد بین‌المللی، قوانین موضوعه کشور کانادا و ایران مورد بحث و تحلیل قرار گرفته است.یافته‌ها: در کشور کانادا ضمن تدوین قانون «عدالت کیفری جوانان»، ساختار جداگانه‌ای برای پلیس نوجوانان پیش‌بینی شده است. همچنین رویکردهایی نظیر اجرای برنامه مبارزه با مواد مخدر در مدارس (موسوم به d.a.r.e) و ایجاد افسر پلیس مدرسه، به پلیس در شناسایی اطفال و نوجوانان در معرض خطر کمک می‌کند. در حقوق ایران به دلیل تعارض مواد قانونی 31 و 285 قانون ‌آیین دادرسی کیفری و عدم اعطای اختیار به پلیس ویژه اطفال و نوجوانان، پلیس ایران در قبال حمایت اطفال و نوجوانان در معرض خطر فاقد سیاست جنایی مشخصی است.نتیجه‌گیری: در حقوق ایران به دلیل ناهماهنگی بین مواد قانونی 31 و 285 قانون ‌آیین دادرسی کیفری و عدم اعطای اختیار به پلیس ویژه اطفال و نوجوانان، پلیس ایران در قبال حمایت اطفال و نوجوانان در معرض خطر فاقد سیاست جنایی مشخصی است.