بررسی نقش اعتماد اجتماعی و دینداری در پیش‌بینی احساس امنیت اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه خوارزمی

مقدمه: امنیت از نیازها و ضرورت‌های پایه‌ای فرد و جامعه تلقی می‌شود که فقدان یا اختلال در آن، پیامدها و بازتاب‌های نگران‌کننده و خطرناکی به دنبال دارد، به‌طوری‌که، انسان مدنی برای زندگی در جمع و دستیابی به‌مراحل بالای رشد، نیازمند امنیت و آرامش‌خاطر است؛ که با رشد و نمو جرایم و انحرافات اجتماعی، زمینه‌های ناامنی و شکل‌گیری کج‌روی در سطح جامعه بیشترین دلهره را ایجاد می‌کند. ازاین‌رو، امنیت اجتماعی برای آحاد جامعه از بسیاری از موضوعات دیگری که ممکن است مهم تلقی شود، ضروری‌تر است. روش: در این پژوهش از روش پیمایش استفاده‌شده است. براین اساس برای سنجش متغیرها پرسشنامه‌ای شامل 65 سوال و گویه در قالب طیف لیکرت طراحی شد و بعد از احراز اعتبار و پایایی آن در اختیار 372 نفر از دانشجویان که با استفاده از شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، قرار گرفت. تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از آزمو‌ن‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و تحلیل رگرسیون چندمتغیره به‌روش گام‌به‌گام انجام شد.یافته‌ها: در بین عوامل موثر بر احساس امنیت اجتماعی، وضعیت تاهل، قومیت، اعتماد اجتماعی و دینداری رابطه معناداری با احساس امنیت داشته‌اند. ولی متغیرهای پایگاه اقتصادی و اجتماعی، سن، محل سکونت و جنس در این پژوهش رابطه معناداری با میزان احساس امنیت اجتماعی نداشته‌اند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که دو متغیر اعتماد اجتماعی و دینداری، دارای بیشترین تاثیر بر میزان احساس امنیت اجتماعی می‌باشند. همچنین یافته‌ها نشان می‌دهد که میزان احساس امنیت دانشجویان در سطح متوسطی قرار دارد.نتیجه‌گیری: این پژوهش نشان می‌دهد هر چه میزان اعتماد اجتماعی و دینداری در جامعه افزایش پیدا کند به‌تبع آن میزان احساس امنیت نیز افزایش می‌یابد. بر این اساس اصلی‌ترین مولفه‌هایی که امنیت را ارتقا می‌دهد اعتماد اجتماعی و دینداری است. دین، اصل وحدت‌بخش و زمینه مشترکی را فراهم ساخته و به انسان اجازه می‌دهد تا با فائق آمدن بر تمایلات خودخواهانه‌شان و به‌خاطر عشق به همنوعانشان فراتر از این خودخواهی‌ها عمل کنند. از طرفی اعتماد نیز یکی از جنبه‌های مهم روابط انسانی و زمینه‌ساز مشارکت و همکاری میان اعضای جامعه است. بنابراین چرخ‌های زندگی بر محور اعتماد به یکدیگر در حال حرکت است.