بهینه سازی محیط کشت به منظور کالوس‌زایی .Taxus Baccata L و .Nutt Taxus Berevifolia در شرایط درون‌شیشه‌ای

تاکسول یکی از موثرترین داروهای ضد سرطان است که در درمان طیف گسترده ای از سرطان ها مورد استفاده قرار می گیرد. کشت بافت سرخدار منبع جایگزین مناسبی برای تهیه تاکسول و سایر تاگزان های وابسته به آن است. یکی از روش های تولید متابولیت های ثانویه در شرایط درون شیشه ای در گیاهان کالوس زایی است. تحقیق حاضر با هدف بررسی محیط کشت پایه و غلظت‌های هورمونی به منظور کالوس‌زایی دو گونۀ سرخدار (taxus baccataو taxus berevifolia) به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. به منظور بهینه‎سازی شرایط رشد کالوس، قطعات جداکشت ساقه در سه نوع محیط کشت پایۀwpm ، ms، b5و تحت تاثیر تنظیم‌کننده‌های رشد 2,4d با غلظت‌های 1، 2 و 4 میلی گرم در لیتر در ترکیب با کینتین با غلظت 0/1، 0/2 و 0/3 میلی گرم در لیتر بررسی شد. نتایج نشان داد که بیشترین درصد کالوس‌زایی (57/3 درصد) ریزنمونه‌های ساقه در محیط wpm و غلظت هورمونی 2 میلی گرم در لیتر 2,4d و 0/2 میلی‎گرم در لیتر کینتین صورت گرفت. کمترین درصد کالوس‎زایی (22/3 درصد) در محیط کشت ms انجام گرفت و محیط کشت  b5در وضعیتی بین این دو قرار داشت. همچنین استفاده از غلظت‌های کم تنظیم‌کننده‌های رشد نسبت به غلظت‌های بیشتر، تاثیر بیشتری بر متغیر کالوس ‎زایی در ریزنمونه‌های ساقۀ دو گونۀ سرخدار داشت.