بررسی تنوع ژنتیکی گردوی ایرانی (juglans regia l.) با نشانگرهای ssr

تعیین میزان تنوع ژنتیکی در مواد گیاهی اولین گام برای شناسایی، حفظ و نگهداری ذخایر توارثی و اساس تحقیقات ژنتیکی و برنامه های اصلاحی است. استفاده از نشانگرهای مولکولی یکی از ابزارهای مهم در ارزیابی تنوع ژنتیکی گیاهان بومی است. در این پژوهش تنوع ژنتیکی 62 نهال گردوی ایرانی با استفاده از 10 جفت آغازگر ssr مطالعه شد. ده مکان ssr در مجموع 53 آلل تولید کرد. کمترین و بیشترین تعداد آلل، به‌ترتیب مربوط به مکان های 69wga، 71wga (4 آلل) و 1wga (7 آلل) بود. بیشترین میزان هتروزیگوتی مشاهده‌شده توسط مکان 276wga ثبت شد. همۀ مکان های ssr در نهال‌های بررسی‌شده انحراف معنی داری (01/0 ≥p ) از تعادل هاردی واینبرگ نشان دادند. تجزیۀ خوشه ای به روش upgma بر‌اساس ضرایب تشابه دایس، نهال های بررسی‌شده را به چهار گروه اصلی تقسیم کرد. بررسی ساختار جمعیت با نرم افزار 2.3.1 structure، دو گروه (2k=) احتمالی را شناسایی کرد. اطلاعات حاصل براساس ماتریس سهم عضویت افراد و میزان fst نشان داد که تمایز چشمگیری بین زیرگروه های احتمالی وجود ندارد. از اطلاعات حاصل از این تحقیق می توان در برنامه های اصلاحی تولید هیبرید در گردو برای شناسایی نهال های دارای فاصلۀ ژنتیکی کافی به‌منظور بهره برداری از هتروزیس مفید باشد.