قدرت نگهداری اتصال دهنده‌ها در چندسازه آرد کاه برنج-پلی اتیلن سنگین در مراحل رطوبت‌دهی متناوب در مراحل رطوبت‌دهی متناوب

دانستن مقاومت و رفتار اتصال دهنده‌ها در چندسازه‌های الیاف لیگنوسلولزی - ترموپلاستیک ها در شرایط مختلف سرویس از جمله شرایط خشک و مرطوب از اهمیت خاصی برخوردار است. در این پژوهش قدرت نگهداری اتصال دهنده‌ها شامل میخ و پیچ عمود بر سطح چندسازه آرد ساقه برنج- پلی اتیلن سنگین (hdpe) در مرحله خشک و 4 مرحله رطوبت‌دهی متناوب مورد بررسی قرار گرفت. تخته‌های چندسازه با چگالی اسمی g/cm31 و با نسبت های وزنی 45، 60 و 75 درصد آرد ساخته شدند که در برخی از آنها از پلی‌پروپیلن اصلاح شده با مالییک انیدرید (mapp) به نسبت وزنی 2% به عنوان سازگارکننده استفاده گردید. اندازه گیری ها با استفاده از دستگاه مکانیکی و به صورت آزمون انفصالی (کششی) انجام شد. نتایج نشان دادند که به طور کلی، افزایش درصد وزنی آرد ساقه برنج سبب کاهش قدرت نگهداری میخ و پیچ می شود. همچنین مشخص شد، طی مراحل رطوبت‌دهی، قدرت نگهداری میخ در سطح 45% آرد کاهش و در سطوح 60 و 75 % به جهت افزایش احتمالی درگیر شدن بدنه میخ در داخل چندسازه مرطوب، تا حدودی افزایش می یابد. در ارتباط با پیچ، قدرت نگهداری در سطح 45% و 60% آرد، پس از کاهش در مرحله اول رطوبت‌دهی، طی مراحل بعدی تقریباً ثابت می ماند، اما در سطح 75% تقریباً روند نزولی دارد. نتایج همچنین نشان دادند که مشابه سایر خواص مقاومتی این نوع چندسازه‌ها، سازگارکننده اثر تقریباً مثبتی بر قدرت نگهداری اتصال دهنده‌ها دارد.