تاثیر مقدار نانورس و پرتوالکترونی بر مقاومت سایشی نانوکامپوزیت ولکانیزه شده بر پایه آلیاژ لاستیک طبیعی/لاستیک استایرن بوتادین/دوده

به طور کلی، از عوامل مهم تاثیر گذار بر مقاومت سایشی ترد تایرها، نوع تقویت کننده و سامانه پخت است. در این پژوهش، از مخلوط نانورس و دوده برای تقویت کنندگی آمیزه و همچنین، دو نوع سامانه پخت گوگردی و پرتو الکترونی استفاده شده است. با توجه به نیاز به مقدار کم نانورس در برای تقویت کنندگی و استفاده از پرتو الکترونی برای پیون دهای عرضی در لاستیک ها ، آمیز ه های لاستیکی برپایه لاستیک طبیعی( nr) و لاستیک استایرن بوتادین( sbr) به نسبت 70 به 30 و phr 25 دوده، حاوی 4 %و 7%وزنی نانورس اصلاح شده به روش اختلاط مذاب و سامانه پخت گوگردی معمولی تهیه شد. هم چنین برای بررسی تاثیر پرتو الکترونی بر ویژگی های نمونه ای تهیه شده، از دزهای پرتو دهی ? 100،150 و kgy 200 استفاده شد. هم چنین نمونه هایی بر پایه آلیاژ لاستیکی فوق حاوی phr 35 و 50 دوده و بدون نانورس برای مقایسه تهیه شد. با استفاده از آزمون سایش، تاثیر مقدار نانورس و پرتودهی بر مقدار سایش نمونه های تهیه شده مورد مطالعه قرار گرفت. دیگر ویژگی های نمونه ها مانند سختی و درصد جهندگی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه های به دست آمده نشان داد که با افزودن نانورس به مقدار 4 %و 7% مقدار سایش کاهش می یابد ولی ویژگی های آمیزه حاوی 4% وزنی نانورس بهتر از آمیزه حاوی 7 %وزنی نان ورس است. ه مچنین، با افزایش مقدار در پرتودهی، مقاومت سایشی و سختی افزایش و جهندگی کاهش می یابد که می تواند به دلیل کاهش پیوندهای پلی و دی سولفایدی و افزایش پیوندهای منوسولفایدی، کربن-کربن و چگالی پیون دهای عرضی باشد. نتیجه های آزمون atr-ir و تورم، این نتیجه ها را تایید کرد.