بررسی تاثیر ریخت نانوهیبرید سیلیسیم اکسید و نانولوله‌های‌کربنی چند دیواره در پایداری امولسیون برای ازدیاد برداشت نفت

در این پژوهش، هیبرید سیلیسیم اکسید و نانولوله‌های‌کربنی چند دیواره (mwcnt-sio2) به دو روش سل- ژل و آب‌گرمایی برای تهیه امولسیون سنتز شد. فرآیند تشکیل هیبرید در حین سنتز نانوساختارهای sio2 انجام می‌شود. در روش سل- ژل، ریخت نانوساختارهای sio2 کروی و در روش آب‌گرمایی شش وجهی است و در نتیجه دو ریخت متفاوت از هیبرید mwcnt-sio2 به‌دست می‌آید. پایداری امولسیون تشکیل شده با استفاده از هر دو هیبرید مقایسه شد. پایداری امولسیون sio2 با ریخت کروی بیشتر از پایداری امولسیون sio2 با ریخت شش وجهی است. امولسیون تهیه شده حاوی آب، هیبرید mwcnt-sio2، سدیم دودسیل بنزن سولفونیک اسید (sdbs)، 2 -پروپانول و n- هگزان است. شناسایی نانو مواد سنتز شده به وسیله پراش پرتو xrd) x)، اندازه‌گیری مساحت سطح به روش bet و fe sem انجام شد. با توجه به نتایج آزمایش‌های زاویه تماس و کشش بین سطحی انجام شده در مورد نانوسیال تهیه شده از هیبرید سیلیسیم اکسید و نانولوله‌های‌کربنی چند دیواره (سنتز شده به روش سل-ژل که امولسیون پایدارتری ایجاد می‌کند)، افزایش خاصیت ترشوندگی سنگ مخزن با استفاده از نانوسیال تهیه شده، بیانگر مناسب بودن کیفیت فراورده برای استفاده در ازدیاد برداشت از مخازن نفت است.