نقش نانواکسیدهای فلزی و نافلزی در بهبود ویژگی فیزیکی داروها برای فرمول‌بندی‌ دارو

در این مقاله مروری به نقش ترکیب های متخلخل اکسیدی معدنی به عنوان حامل داروها برای بهبود ویژگی فیزیکی داروها پرداخته شده است. حلالیت و نفوذپذیری داروها در دستگاه گوارش از عوامل تعیین کننده فراهمی زیستی خوراکی داروها است. همواره داروهایی وجود داشته اند که به منظور تهیه یک فرمول مناسب خوراکی، نیاز به بهینه سازی حلالی آن ها بوده است. امروزه در نتیجه پژوهش های گسترده و پیدایش داروهای جدید، تعداد داروهایی که مشکل حلالیت دارند، افزایش یافته اند مانند برخی داروهای قلبی که در طبقه دوم داروها قرار دارند و حلالیت ناچیز دارند. حلالیت پایین این نوع داروها موجب ایجاد محدودیت درمانی شده است، زیرا برای افزایش تاثیرگذاری این داروها مجبورند چنده بیشتری از دارو را تجویز کنند که موجب می شود دارو در خون تجمع یابد و در دیواره رگ های خونی رسوب کند. بنابراین، داروها برای بهبود عملکرد خود نیاز به حامل دارویی دارند. سامانه های دارورسانی شامل نانوذره های زیست تخریب پذیر بسپار، ریشال های بسپار، نانوذره های جامد، نانولیپوزوم ها، دندریمرها، نانوذره های مغناطیسی و نقاط کوانتومی از دهه های پیشین برای این منظور استفاده شده اند، ولی در چند سال اخیر، استفاده از اکسیدهای فلزی و نافلزی در سامانه های دارورسانی نوین موردتوجه دانشمندان قرار گرفته است. این ترکیب های متخلخل معدنی در مقایسه با سایر ترکیب های متداول، می توانند مزایای بسیاری شامل بهبود حلالیت و پایداری، امکان واپایش چنده مصرفی دارو، واپایش سینتیک رهایش دارو، رساندن دارو به بافت هدف، کاهش عوارض جانبی، افزایش زیست سازگاری دارو و غیره داشته باشند. بنابراین، استفاده از سامانه های نوین دارورسانی بر پایه نسل جدید اکسیدهای فلزی و نافلزی برای بهبود حلالیت، نفوذپذیری و زیست سازگاری داروها، گامی مهم و پایه ای در فرمول‌بندی داروها است که در این مقاله بررسی شده است.

the role of metal and non-metal nano oxides in improving the physical properties of drugsin drug formulation

in this review article, the role of porous inorganic oxide compounds as drug carriers in order to improve the physical properties of drugs is discussed. solubility and permeability of drugs in the digestive system is one of the determining factors of oral bioavailability of drugs. there have always been drugs whose solubility needed to be optimized to prepare a suitable oral formula. today, as a result of extensive research and the emergence of new drugs, the number of drugs that have solubility problems has increased, including some cardiac drugs that are in the second class of drugs and have low solubility. the low solubility of these types of drugs has caused therapeutic limitations because to increase the effectiveness of these drugs, a higher dose of them has to be prescribed which causes the drug to accumulate in the blood and deposit in the blood vessel wall. therefore, drugs need a drug carrier to improve their performance. drug delivery systems (dds) including biodegradable polymer nanoparticles, polymer micelles, solid nanoparticles, nanoliposomes, dendrimers, magnetic nanoparticles and quantum dots have been used for this purpose for decades. however, in recent years, the use of metal and non-metal oxides in modern drug delivery systems has attracted the attention of scientists. compared to other conventional compounds, these inorganic porous compounds have many advantages, including improving solubility and stability, the possibility of controlling the drug dosage, controlling the kinetics of drug release, delivering the drug to the target tissue, reducing side effects, increasing the biocompatibility of the drug, etc. therefore, the use of new drug delivery systems based on the new generation of metal and non-metal oxides in order to improve the solubility, permeability and biocompatibility of drugs is an important and essential step in the formulation of drugs, which has been discussed in this article.