مدل‌سازی کاهش کشش به‌وسیله نانوسیال سیلیکا در خطوط لوله افقی جریان تک فازی آب با روش وایازش بردار پشتیبان بهینه‌شده با الگوریتم ژنتیک و مقایسه نتایج مدل با داده‌های تجربی

در این پژوهش، برای پیش‌بینی کاهش کشش با نانوسیال در جریان تک فاز آب در لوله‌های افقی، یک مدل پیش‌بینی براساس وایازش بردار پشتیبان به‌کارگرفته شد. برای ساخت یک مدل موثر وایازش بردار پشتیبان، عامل‌های وایازش بردار پشتیبان باید به دقت تنظیم می‌شد. ازاین‌رو، یک روش ترکیبی، شناخته شده با عنوان وایازش بردار پشتیبان-الگوریتم ژنتیک پیشنهاد شد که در آن جستجو برای عامل‌های بهینه وایازش بردار پشتیبان با الگوریتم ژنتیک انجام می‌گیرد و پس از آن عامل‌های بهینه را برای ایجاد مدل وایازش بردار پشتیبان می‌پذیرد. مقادیر کاهش کشش به‌دست آمده با مدل پیشنهادی در توافق خوبی با داده‌های تجربی بود. عملکرد مدل وایازش بردار پشتیبان-الگوریتم ژنتیک با مدل وایازش خطی چندگانه مقایسه شد. مقادیر ضریب تعیین 0/9485 و ‌0/8740 و مقادیر میانگین مربع خطا ‌0/01177 و 0/01772 به ترتیب بین داده‌های تجربی و پیش‌بینی شده با مدل‌های وایازش بردار پشتیبان-الگوریتم ژنتیک و وایازش خطی چندگانه به‌دست آمدند. نتایج نشان داد که مدل وایازش بردار پشتیبان-الگوریتم ژنتیک می‌تواند به‌عنوان یک روش موثر برای پیش‌بینی کاهش کشش به‌کار برده شود.