مطالعه رفتار رئولوژیکی و کشسانی در آمیزه سه‌گانه بسپاری پلی‌الفینی در ترکیب‌های متفاوت

در این پژوهش، اثر آلیاژسازی پلی‌الفین‌ها (پلی‌اتیلن و اتیلن‌پروپیلن‌دی‌ان‌مونومر epdm) بر رفتار مذاب پلی‌پروپیلن بررسی شد. آلیاژهای سه‌گانه با ترکیب درصد متفاوت تهیه و برای بررسی رفتار مذاب برابر تنش، با استفاده از آزمون‌های رئولوژیکی و افت ورقه مذاب انجام شد. در آزمون روبش تنش، پلی‌پروپیلن خالص ضعیف‌ترین ویژگی را نشان داد و بیشترین ضریب اتلاف و کمترین مدول‌ها را داشت. با افزودن پلی اتیلن یا epdm، کاهش در ضریب اتلاف رخ داد، مقادیر مدول افزایش یافت و کشسانی را تقویت شد. عامل‌های رئولوژیکی خزش بازگشت مذاب شامل گران‌روی برشی صفر، شیب خزش و درصد بازگشت کرنش بود. با افزایش مقدار پلی‌اتیلن یا epdm، گران‌روی مذاب افزایش و شیب خزش کاهش داشت، که به مفهوم تقویت مقاومت مذاب بود. مقدار کرنش برگشتی، مرتبط با کشسانی، با افزایش هر دو جزء بالا رفت. اثر هم‌افزایی جالبی نیز مشاهده شد. هر جزء در مقدار بیشتر جزء دیگر، اثرگذارتر بود. بررسی افت ورقه داغ نشان داد که پلی‌پروپیلن با شدت بالایی افت داشت. نمونه‌های دارای ده درصد پلی‌اتیلن، در تمام مقادیر epdm، مقدار و سرعت شکم‌دهی کمتر شد. نتایج تایید کردند که آلیاژسازی با پلی‌اتیلن و اتیلن‌پروپیلن‌دی‌ان‌تکپار، ویژگی رئولوژیکی، مقاومت مذاب و کشسانی پلی‌پروپیلن را بهبود داد.