بررسی مقدار حذف ایبوپروفن با نانوجاذب رس اصلاح‌شده و نانولوله‌های کربنی چنددیواره در محیط آبی در حضور نور uv

تصفیه فاضلاب‌های بیمارستانی و پساب کارخانه‌های داروسازی، اقدامی مهم برای کنترل و افزایش کیفیت آب آشامیدنی است. در چند سال اخیر، بیش‌ترین مقدار آلودگی دارویی، از راه فاضلاب بیمارستانی وارد آب‌های زیرزمینی می‌شود اقدامات مهمی در راستای حذف این مواد انجام گرفته است. در بررسی انجام شده در مقیاس آزمایشگاهی هدف، مقایسه کارایی نانوجاذب رس اصلاح شده (نانوچندسازه تیتانیم دی‌اکسید/مونت موریلونیت) و نانولوله‌های کربنی چنددیواره (mwcnts) برای حذف داروی ایبوپروفن، در حضور نور uv بوده است. نتایج حاکی از آن است که برای حذف ایبوپروفن با توجه به عملکرد بسیار ضعیف نانوجاذب رس اصلاح شده، استفاده از mwcnts، قادر به جذب 98/95% از ایبوپروفن، در حضور 0/06 گرم بر لیتر از جاذب، دمای 25 درجه سانتی‌گراد، غلظت ایبوپروفن 15 میلی‌گرم بر لیتر، ph خنثی و در مدت دو ساعت، است. داده‌های آزمایش با الگوهای هم‌دما فرایند جذب مقایسه شد. نتایج این مقایسه نشانگر همخوانی بهتر داده‌های به‌دست آمده با الگوی جذب لانگمویر (0/9737= r2) نسبت به جذب تمکین (0/9554=r2) و فروندلیچ (0/9503=r2) است. در نتیجه، می‌توان برای حذف ایبوپروفن از فاضلاب‌های بیمارستانی و خانگی از این مطالعه بهره گرفت.