جذب یون‌های منگنز (ii) از آب آشامیدنی با استفاده از مخلوط جاذب‌های طبیعی

در پژوهش حاضر، جذب سطحی یون‌های منگنز (ii) به‌عنوان آلاینده زیست‌محیطی از محلول‌های آبی مطالعه شده است. برای انجام آزمایش‌های جذب سطحی از مخلوط دو جاذب طبیعی سبوس گندم و پوست هسته ازگیل ژاپنی استفاده شده است. بهترین نسبت اختلاط برای جذب سطحی، نسبت وزنی 30 به 70 سبوس گندم به پوست هسته ازگیل ژاپنی تعیین شده است. در این پژوهش عامل‌های موثر بر جذب سطحی شامل مقدار جاذب، ph، زمان تماس و دما بررسی شده است. مقادیر بهینه عامل‌ها به ترتیب 1 گرم، 5/6، 180 دقیقه و 15/293 کلوین به‌دست آمدند. جذب منگنز از مدل تمکین با ضریب همبستگی 1 پیروی می‌کند. عامل‌های ترمودینامیکی شامل تغییرات انرژی آزاد گیبس (°δg)، تغییرات آنتالپی (°δh) و تغییرات آنتروپی استاندارد (°δs) محاسبه شده‌اند. برای شناسایی گروه‌های عاملی موجود بر سطح جاذب، طیف ft-ir نمونه‌ها مورد بررسی گرفته است. ریخت‌شناسی سطح جاذب با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شده است.