اثربخشی آموزش بازی‌های حرکتی موزون بر دلبستگی و اختلال رفتاری دانش‌آموزان پسر مقطع اول و دوم ابتدایی

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش بازی‌های حرکتی موزون بر دلبستگی و اختلال رفتاری دانش‌آموزان پسر مقطع اول و دوم ابتدایی بود. روش: روش پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون، گروه گواه و پیگیری 2 ماهه و نمونه هدف 20 دانش‌آموز 7 تا 9 سال و مادرشان از جامعه 210 نفری دانش‌آموزان ارجاع داده ‌شده به مرکز مشاوره آموزش ‌و پرورش شهر بابل در سال تحصیلی 96-1395 بود. پس از غربال‌گری و تکمیل پرسشنامه‌ها توسط مادران، دانش‌آموزانی که بیشترین نمره را در پرسشنامه‌ مشکلات دلبستگی راندولف (2004) و اختلال رفتاری نسخه والد راتر (1994) کسب کردند؛ به همراه مادران شان انتخاب در دو گروه آزمایش و گواه به‌شکل تصادفی جایگزین شدند. بسته بازی‌های حرکتی موزون رافعی (1391) به مادران و دانش‌آموزان گروه آزمایش در 10 جلسه 60 دقیقه‌ای یک‌بار در هفته در مرکز مشاوره آموزش داده شد و داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمایش و گواه در نشانه‌های مشکلات دلبستگی (p=0/03, f=5/48) و اختلال رفتاری (p=0/001, f=9/52) در مرحله پس‌آزمون و پس از دو ماه پیگیری نشان داد. نتیجه‌گیری: از آنجا که بازی‌های حرکتی موزون شرایط تعامل والدکودک را تسهیل می‌کند و باعث اصلاح رفتار و افزایش تحول مغزی و تخیل مثبت کودکان می‌شود؛ از این‌رو، به درمانگران پیشنهاد می‌شود با استفاده از این روش درمانی در کاهش مشکلات دلبستگی و اختلال رفتاری کودکان بکوشند.