اثربخشی زوج درمانی رفتاری- تلفیقی بر کاهش دل‌زدگی زناشویی و ترس از صمیمیت زوج‌ها

هدف: هدف پژوهش تعیین میزان تاثیر زوج درمانی رفتاریتلفیقی بر کاهش دل‌زدگی زناشویی و ترس از صمیمیت زوج ها بود. روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری 121 زوج‌ مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره گروه همراه، مهرآور و دین‌یار منطقه 2 تهران در فروردین 1395 زوج بود. از بین آن‌ها 29 زوج که در مقیاس‌های دل‌زدگی زناشویی پاینز، 1996 و ترس از صمیمیت دسکاتنر و تلن (1991) نمره‌های بالایی کسب کردند انتخاب و سپس 16 زوج با استفاده از روش نمونه‌گیری هدف‌مند انتخاب و به‌شکل تصادفی 8 زوج در گروه آزمایش و 8 زوج در گروه گواه جایگزین شدند. زوج های گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه‌ای مداخله به‌شیوه رفتاریتلفیقی کریستنسن، اتکینز، باکوم و یی (2010) را هفته‌ای یک جلسه دریافت کردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمایش و گواه در دل‌زدگی زناشویی (f=73/32، 001/0=p) و ترس از صمیمیت (64/22=f، 001/0=p) در مرحله پس‌آزمون و پس از 2 ماه پیگیری نشان داد. نتیجه‌گیری: با توجه به این که دل‌زدگی زناشویی و ترس از صمیمیت، رابطه زناشویی زوج ها را به‌شکل گسترده دچار تنش و ناکارامدی می‌سازد، و از آن‌جا که مداخله رفتاریتلفیقی با اصلاح و افزایش تعامل‌ها بین زوج ها باعث افزایش رضایت و کاهش تنیدگی می‌شود. از این‌رو توصیه می‌شود زوج درمان‌گران از این روش مداخله ای به عنوان روش درمانی موثر برای کاهش دل‌زدگی زناشویی و ترس از صمیمیت سود جویند.