ویژگی‌های روان‌سنجی نسخه تجدیدنظرشده آزمون جهت‌گیری زندگی

هدف: هدف پژوهش تعیین ویژگی‌های روان‌سنجی آزمون جهت‌گیری زندگی شی‌یر، کارور و بریجس (1994) در زنان ایرانی بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری 400 نفر از مادران دانش‌آموزان یکی از مدارس دخترانه منطقه یک شهر تهران بود که در نیم‌سال اول سال تحصیلی 95-1394 با روش نمونه گیری دردسترس 120 مادر به‌ازای هر متغیر 10 نفر با هدف کشف ساختار عاملی زیربنایی آزمون جهت گیری زندگی انتخاب و آزمون مذکور در مورد آن ها اجرا شد. 200 زن نیز به‌ازای هر متغیر 20 نفر با هدف فرض آزمایی و تعیین میزان برازندگی الگوی مفروض با داده های مشاهده شده انتخاب و آزمون جهت‌گیری زندگی، مقیاس ارزیابی استرس رویلی، روسچ، جاریکا و واگان (2005)، مقیاس رضایت از زندگی دینر، ایمونس، لارسن و گریفین (1985) و فهرست عواطف مثبت و منفی واتسون، کلارک و تلگن (1988) در مورد آن ها اجرا شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد آزمون جهت‌گیری زندگی از دو عامل خوش‌بینی و بدبینی تشکیل شده و با داده ها دارای برازش مطلوبی است. بررسی روایی سازه آزمون جهت گیری زندگی نشان داد ضریب همبستگی دو عامل خوش بینی و بدبینی با آزمون رضایت از زندگی به‌ترتیب 33/0 و 35/0، با عاطفه مثبت 33/0 و 20/0، با عاطفه منفی 22/0 و 26/0 و با ارزیابی‌های شناختی شامل تهدید 20/0 و 30/0، با چالش 18/0 و 20/0 و با منابع 22/0 و 17/0؛ و ضرایب همسانی درونی آزمون نیز برای خوش‌بینی 88/0 و برای بدبینی 77/0 است (001/0=p). نتیجه‌گیری: آزمون جهت‌گیری زندگی به مثابه ابزاری دقیق، از روایی و پایایی مطلوبی برای سنجش سبک ارجح زنان ایرانی برای پیش بینی وقوع رخدادهای مثبت و منفی در آینده، برخوردار است.