اثربخشی آموزش راهبردهای تنظیم‌ هیجان بر افزایش تاب‌آوری و دلمشغولی ‌های تحصیلی در دانش ‌آموزان دختر نوجوان

هدف: این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش راهبردهای تنظیم‌ هیجان بر تاب‌آوری و دلمشغولی تحصیلی دانش ‌آموزان نوجوان انجام شد. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه گواه و پیگیری دو ماهه، و جامعه آماری 820 دانش‌آموز دختر دوره اول متوسطه رامسر در سال تحصیلی 9594 بود. به روش تصادفی خوشه ای دو دبیرستان آذرهوش و رضی کاظمی و از هر دبیرستان 3 کلاس و از هر کلاس 40 نفر انتخاب، و در دو گروه آزمایش و گواه کاربندی شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس تاب‌آوری تحصیلی ساموئلز و وُو (2009) و مقیاس دلمشغولی ‌تحصیلی فردریکس، بلومنفلد و پاریس (2004) استفاده شد. دانش آموزان گروه آزمایش به‌مدت 10 جلسه 60 دقیقه‌ای، هفته ای یک جلسه تحت آموزش راهبردهای تنظیم‌ هیجان گروس (2014) قرار گرفتند و در پایان و نیز پس از گذشت دو ماه در مرحله پیگیری، مجدداً هر دوگروه به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از روش‌ تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش تنظیم‌ هیجان باعث افزایش تاب‌آوری (p=0/021، f=4/470) و دلمشغولی تحصیلی (p=0/001، f=7/309) دانش‌آموزان گروه آزمایش شده، و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار مانده است. نتیجه‌گیری: می توان با آموزش راهبردهای تنظیم‌ هیجان به دانش آموزان باورهای نامناسب و رفتارهای غیر منطقی آن‌ها را اصلاح کرد و با ایجاد شناخت هیجان‌ها و آموزش نحوه تعدیل هیجان‌ها ، تاب‌آوری و دلمشغولی تحصیلی آن‌ها را ارتقاء بخشید.