ویژگی‌های روان‌سنجی آزمون خطرپذیری بادکنکی در جوانان ایرانی

هدف: هدف پژوهش حاضر طراحی، تعیین روایی و هنجاریابی آزمون خطرپذیری بادکنکی در نمونه‌ای از جوانان ایرانی بود. روش: روش پژوهش مقطعی، از نوع پژوهش‌های همبستگی و جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی در ترم دوم سال تحصیلی 94-1393 به‌تعداد 6000 نفر بود. از بین آن ها‌ حجم نمونه با لحاظ کردن ملاک‌های ورود و خروج و با توجه به کافی بودن 15 نمونه به ازای هر متغیر و حجم نمونه پژوهش‌های مشابه به روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 400 نفر انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از آزمون خطرپذیری بادکنکی لجوئز، رید، کهلر، ریچاردز، رامسی و همکاران (2002)، که طراحی آن مبتنی بر فرهنگ و زبان فارسی بود، و مقیاس خطرپذیری در موقعیت‌های اجتماعی نجاتی (1392ب) و پرسشنامه اضطراب، افسردگی و استرس لاویباند و لاویباند (1995) برای بررسی روایی همزمان استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های تحلیل واریانس چندمتغیره و همبستگی تحلیل شد. یافته‌ها: پس از حذف 46 پرسشنامه ناقص و داده‌های پرت، نتایج نشان داد آزمون از آلفای کرونباخ مناسبی=79/0 برخوردار است. رابطه جنس (292/0=f، 738/0=p) و تاهل (24/4=f، 651/0=p) با نمره‌های شاخص‌های آزمون معنادار نبود. همچنین آزمون خطرپذیری بادکنکی روایی همزمان مناسبی با مقیاس خطرپذیری در موقعیت‌های اجتماعی (45/0=r، 05/0=p) و مقیاس اضطراب، افسردگی و استرس (81/0r=، 05/0=p) داشت. نتیجه‌گیری: آزمون خطرپذیری بادکنکی از ویژگی‌های روان‌سنجی مناسبی برخوردار است و می‌توان از آن در موقعیت‌های بالینی و پژوهشی در جهت ارزیابی و سنجش خطرپذیری استفاده نمود.