اعتباریابی، رواسازی و هنجارسازی شاخص مقایسه‌ای احساس کهتری

<هدف: پژوهش حاضر با هدف اعتباریابی، رواسازی و هنجاریابی شاخص مقایسه‌ای احساس کهتری استرانو و دیکسون (1990) انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع آزمون سازی و جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان مقطع راهنمایی شهر کرج به‌تعداد 74963 نفر شامل 37508 پسر و 37455 دختر بود. با روش نمونه‌برداری چندمرحله‌ای 641 نفر به‌این صورت که ابتدا بر اساس منطقه و سپس بر اساس مدرسه اعضای نمونه به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. از آن‌ها تعداد 328 دختر و 313 پسر انتخاب و دو مقیاس خودسنجی و خانواده‌سنجی شاخص مقایسه‌ای کهتری در مورد آن ها اجرا شد. 3 صفت از هر دو مقیاس به‌دلیل قدرت تشخیص و بار عاملی ضعیف حذف و اعتبار 27 ماده باقی‌مانده محاسبه شد. یافته‌ها: یافته ها نشان داد همسانی درونی خودسنجی و خانواده‌سنجی به‌ترتیب 799/0 و 751/0 (001/0=p) و از طریق بازآزمایی با فاصله 45 روز به‌ترتیب 845/0 و 707/0 (003/0=p) مطلوب است. تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد مقیاس خودسنجی از چهار عامل و مقیاس خانواده‌سنجی از سه عامل اشباع شده است. تحلیل عاملی تاییدی درستی عامل‌های استخراج شده را تایید کرد. همبستگی شاخص مقایسه‌ای احساس کهتری با مقیاس 58 ماده‌ای حرمت‌ خود کوپراسمیت 1967، به‌منظور برآورد روایی واگرا در مقیاس خودسنجی و خانواده‌سنجی به‌ترتیب 440/0 و 405/0 (002/0=p) و با مقیاس 50 ماده‌ای خودپنداره راجرز 1973، به‌ترتیب 326/0 (002/0=p) و 221/0 (0001/0=p) محاسبه شد. نتیجه‌گیری: پیشنهاد می شود از شاخص مقایسه‌ای احساس کهتری به عنوان مقیاسی معتبر برای تشخیص احساس کهتری در میان دانش‌آموزان مقطع راهنمایی استفاده شود.