نقش میانجی‌گر عزت نفس در رابطه بین چشم‌انداز زمان و کیفیت زندگی

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی‌گر عزت نفس در رابطه بین چشم‌انداز زمان و کیفیت زندگی دانشجویان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس در سال تحصیلی 95-1394 به‌تعداد 35000 نفر بود. به‌روش نمونه‌برداری چندمرحله‌ای 251 نفر از میان دانشجویان رشته برق و کامپیوتر دانشکده فنی و مهندسی و دانشجویان رشته مدیریت و زبان دانشکده علوم انسانی انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل نسخه کوتاه پرسشنامه سازمان بهداشت جهانی 1996؛ سیاهه چشم‌انداز زمان زیمباردو و بوید (1999) و عزت نفس آیزنک 1976 بود. داده‌ها از طریق روش الگویابی معادله‌های ساختاری تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که عزت نفس اثر ابعاد چشم‌انداز زمان گذشته منفی (180/0=β، 001/0=p) و چشم‌انداز زمان حال قضا و قدری (088/0=β، 042/0=p) بر کیفیت زندگی را به‌صورت منفی و اثر ابعاد گذشته مثبت چشم‌انداز زمان (156/0=β، 001/0=p) و آینده چشم‌انداز زمان (134/0=β، 001/0=p) را بر کیفیت زندگی به‌صورت مثبت میانجی‌گری می‌کند. نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود دست اندرکاران با تدوین برنامه هایی به والدین آموزش دهند که به اولویت‌بندی فرزندان خود در انتخاب چشم‌انداز زمان به‌ویژه چشم‌اندازهای متعادل‌تر و همین‌طور برنامه‌ریزی‌ها، هدف‌بندی‌ها و عزت نفس آن‌ها توجه ‌کنند.