ساختار عاملی تاییدی مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی در دانش‌آموزان دختر نوجوان

هدف پژوهش تعیین ساختار عاملی و ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی در دختران نوجوان بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر تهران در سال 1395 به‌تعداد 49421 نفر بود که از میان آن‌ها به روش نمونه‌برداری چندمرحله‌ای تصادفی، 120 دانش‌آموز در مرحله اول و 450 دانش‌آموز در مرحله دوم از مناطق یک، دو، چهار، پنج، هفت، دوازده، پانزده، بیست و دو، و از هر منطقه دو دبیرستان شامل توحید، حسنیه، ایران، خواجه عبدالله انصاری، امام جعفر صادق، علوی اسلامی، حضرت فاطمه، الزهراء، حضرت زهرا و سجادیه انتخاب شد. ابزار پژوهش مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی دیپرنا و الیوت (1999)، پرسشنامه هیجان‌های تحصیلی پکران، گوئتز، تیتز و پری (2002) و معدل تحصیلی دانش‌آموزان بود. پس از کنار گذاشتن 25 پرسشنامه مخدوش و 2 آزمودنی پرت، داده‌ها با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی تحلیل شد. یافته‌ها: یافته های مربوط به روایی سازه مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی نشان داد ضریب همبستگی مولفه‌های مهارت‌های خواندن/زبان، مهارت‌های ریاضی، مهارت‌های تفکر انتقادی، مهارت‌های بین‌فردی، دلمشغولی تحصیلی، انگیزش و مهارت‌های مطالعه با هیجان تحصیلی منفی به‌ترتیب 446/0، 527/0، 358/0، 321/0، 463/0، 445/0 و 275/0 و با هیجان تحصیلی مثبت به‌ترتیب 283/0، 350/0، 346/0، 288/0، 415/0، 480/0 و 374/0 در سطح 001/0 معنی دار است. نتیجه‌گیری: پرسشنامه شایستگی تحصیلی از اعتبار و روایی قابل قبولی برخوردار است و می‌توان از آن در جهت سنجش شایستگی تحصیلی دانش‌آموزان دختر نوجوان و همچنین بررسی میزان شیوع هیجان‌های منفی در آن ها و درمان استفاده کرد.