نقش میانجی‌‌گر دل‌بستگی به هم‌سال‌ها در رابطه بین دل‌بستگی به پدر و مادر و نمویافتگی هیجانی نوجوانان

هدف: هدف پژوهش تعیین میزان رابطه بین دل‌بستگی به پدر و مادر و هم‌سال‌ها با نمویافتگی هیجانی نوجوانان و نقش میانجی‌گر دل‌بستگی به هم‌سال‌ها بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری 3553 دانش‌آموز دختر و پسر 18-16 ساله در 96 دبیرستان دولتی منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی 94-93 بود. بر اساس جدول کرجسی-مورگان 1970 حجم نمونه 500 نفر برآورد و با روش نمونه‌گیری در دسترس، دبیرستان پسرانه شهید مطهری و رضایی‌راد و دخترانه نظر و خدیجه کبری و از هر دبیرستان 6 کلاس انتخاب شد. داده‌ها با سیاهه تجدیدنظر شده دل‌بستگی پدر و مادر و هم‌سال‌های آرمسدن و گرنبرگ 1987 و سنجه نمویافتگی هیجانی سینک و بهارگاوا 1974 که نمره‌گذاری آن وارونه و نمرۀ کم در آن به‌معنای نمویافتگی بیش‌تر است گردآوری و پس از حذف داده‌های مخدوش 159 نفر و پرت 7 نفر، داده‌های 334 نفر تحلیل شد. یافته ها: یافته­ها نشان داد دل‌بستگی به مادر (292/0- = r، 004/0=p)، به پدر (337/0- = r، 004/0=p) و هم‌سال‌ها (292/0- = r، 008/0=p) با نمویافتگی هیجانی نوجوانان رابطه دارد. دل‌بستگی به پدر و هم‌سال‌ها در مجموع تبیین‌کننده 14 درصد از پراکنش نمویافتگی هیجانی نوجوانان بود (001/0=p) و در رابطۀ بین دل‌بستگی به پدر و مادر و نمویافتگی هیجانی، دل‌بستگی به هم‌سال‌ها نقش میانجی‌گر را داشت ( 181/0- =β، (005/0p=). نتیجه­گیری: برای پیشگیری و درمان مشکلات روانی-اجتماعی نوجوانان توجه بیش‌تر به تاثیر دل‌بستگی نوجوانان به هم‌سال‌ها در سلامت هیجانی آن‌ها بایسته است.