ارتباط کمال گرایی و اختلال اضطراب فراگیر با میانجی گری تفکر ارجاعی

چکیدههدف: هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط کمال گرایی و اختلال اضطراب فراگیر با میانجی گری تفکر ارجاعی بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمام بیماران مراجعه کننده به بیمارستان رازی شهر قزوین به‌تعداد 29800 نفر در سال 1394 بود. از میان آن ها به‌روش نمونه گیری قضاوتی در دسترس 221 نفر انتخاب شدند که مشخصه های اختلال اضطراب فراگیر را داشتند. ابزار پژوهش مقیاس‌های کمال گرایی فلت و هویت 1991، اضطراب فراگیر اسپیتزر 2006 و تفکر ارجاعی اهرینگ، زستچ، ویداکر، واهل و اهلرس (2010) بود. داده ها با استفاده از روش الگویابی معادله‌های ساختاری تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد تفکر ارجاعی ارتباط بین کمال-گرایی و اضطراب فراگیر را میانجی گری می کند (21/0 = b، 05/0 > p). همچنین اثر مستقیم کمال-گرایی بر تفکر ارجاعی (47/0 = b، 01/0 > p) و اثر مستقیم کمال‌گرایی بر اضطراب فراگیر (16/0 = b، 05/0 > p) تایید شد. نتیجه‌گیری: کمال گرایی و تفکر ارجاعی به نوعی نقشی پیش بینی‌کننده برای اضطراب فراگیر دارند. افراد کمال‌گرایی که مشخصه های تفکر ارجاعی را دارند، اضطراب فراگیر بیش‌تری را متحمل می شوند. از این رو توصیه می شود در تدوین برنامه های درمانی برای اضطراب فراگیر، به کمال گرایی و تفکر ارجاعی توجه ویژه مبذول شود.