اثربخشی آموزش برون‌ریزی نوشتاری هیجان ها بر خودکارامدی و کنترل عواطف در دانش‌آموزان مضطرب

چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی برون‌ریزی نوشتاری هیجان‌ها بر خودکارامدی و کنترل عواطف در دانش‌آموزان مضطرب بود. روش: روش پژوهش نیمه ‌آزمایشی با گروه آزمایش، گروه گواه، و طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری دانش‌آموزان دبیرستان شهید صادقی به-تعداد 600 نفر بود. پس از آزمون غربالگری اضطراب در مورد 200 نفر، 30 دانش‌آموز که بیش‌ترین نمره را در اضطراب داشتند به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و پس از همتاسازی در گروه آزمایش و گواه هر گروه 15 نفر جایگزین شدند. ابزار پژوهش سیاهه اضطراب بک و استیر (1990)، آزمون خودکارامدی شرر و مادوکس (1982)، آزمون کنترل عواطف ویلیمایز و چاملز (1997) و مداخله‌های افشای نوشتاری هیجان‌ها پنه‌بیکر (1995) 4 جلسه 30 دقیقه ای هر هفته یک جلسه بود. داده‌ها با استفاده از روش آماری کواریانس و روش واریانس با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: یافته ها تفاوت معناداری را به‌واسطه تاثیر آموزش برون‌ریزی نوشتاری هیجان‌ها بین نمره‌های دو گروه آزمایش و گواه و پایداری نتایج را در مرحله پیگیری در متغیرهای خودکارامدی (67/23 =f، 001/0 =p)، در کنترل عواطف (1/10 =f، 001/0 =p) و در اضطراب (09/11 =f، 001/0 =p) نشان داد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان روش درمانی برون‌ریزی نوشتاری هیجان‌ها را به‌عنوان شیوه‌ای آسان، کم هزینه، موثر و کارآمد با قابلیت کاربرد وسیع در کاهش علایم اضطراب، بهبود خودکارامدی و کنترل عواطف به کار برد.