اثربخشی روان‌درمانی گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر حمایت اجتماعی ادراک‌شده در زنان نابارور

چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر حمایت اجتماعی ادراک‌شده در زنان نابارور بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری یک ماهه و جامعه آماری زنان نابارور در مرکز رویان شهر اراک در سال 1395-1394 بود. از میان آن‌ها 32 نفر به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب، از نظر ملاک‌های ورود به پژوهش همتا و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شد. ابزار پژوهش پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک‌شده زیمت، داهلم، زیمت، و فارلی، 1988 و 5 جلسه مداخله روان‌درمانی گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی فریش، 1390 هفته‌ای یک‌بار هر جلسه 90 دقیقه بود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس تکرار سنجش تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد روان‌درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی ادراک‌شده گروه آزمایش را افزایش داده (09/33 =f، 001/0 =p) و نتیجه درمان در مرحله پیگیری پایدار مانده است (087/0 =f، 001/0 =p). نتیجه‌گیری: می‌توان از برنامه درمانی کیفیت زندگی به عنوان روشی موثر برای بهبود حمایت اجتماعی ادراک‌شده زنان نابارور سود جست و سلامت روان آن ها را ارتقا بخشید.