پیش بینی امیدواری بر اساس جهت گیری مذهبی و چشم انداز زمان

هدف: هدف پژوهش شناسایی و تعیین برخی از متغیرهای پیش بینی‌کننده امیدواری بود. از این‌رو با توجه به مبانی نظری و پیشینه پژوهشی، جهت گیری مذهبی و چشم انداز زمان به‌عنوان متغیرهای پیش‌بین فرض شد. روش: روش مطالعه همبستگی و جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج به‌تعداد 28 هزار نفر بود. به‌شیوه در دسترس 600 نفر از دانشجویان از 10 دانشکده انتخاب شد و پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت 1963، چشم انداز زمان زیمباردو 1999 و امیدواری اشنایدر 1991 در اختیار آن ها قرار گرفت. 434 پرسشنامه بازگردانده شد و پس از حذف 22 پرسشنامه مخدوش و داده های پرت، داده های 412 نفر از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد از میان ابعاد جهت گیری مذهبی، بُعد مذهب درونی (199/0=b، 001/0 =p)، و نیز از میان ابعاد چشم انداز زمان، بُعد حال لذت گرا (173/0=b، 001/0 =p)، آینده (366/0=b، 001/0 =p) می توانند امیدواری را به‌صورت مثبت، و گذشته منفی (205/0- =b، 001/0 =p) و حال جبرنگر (263/0- =b، 001/0 =p) می توانند امیدواری را به‌صورت منفی، پیش بینی کنند ولی جهت گیری مذهبی بیرونی (030/0=b، 412/0 =p) و گذشته مثبت (027/0=b، 479/0 =p) قادر به پیش بینی امیدواری نیستند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش برگزاری کارگاه هایی به‌منظور آموزش های کاربردی مستمر برای تقویت جهت-گیری مذهبی درونی و چشم انداز مطلوب به زمان برای دانشجویان و دیگر اقشار، مفید و ضروری به-نظر می رسد.