مقایسه توانایی سازمان‌دهی زمانی در کودکان دچار اختلال‌های یادگیری و کودکان عادی

چکیدههدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین توانایی سازمان‌دهی زمانی دیداری و شنیداری در کودکان دچار اختلال یادگیری در مقایسه با کودکان عادی صورت گرفت. روش: روش پژوهش، توصیفی از نوع علی- مقایسه‌ای و جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان پایه سوم تا ششم مقطع ابتدایی ارجاع داده شده به‌مراکز اختلال‌های یادگیری پیشتاران و فرزانگان شهرستان سقز به‌تعداد 400 نفر و نیز 2500 دانش‌آموز عادی مدارس ابتدایی در سال 1393 بود. تعداد 28 کودک دچار اختلال یادگیری به‌صورت در دسترس و 41 کودک عادی به‌صورت تصادفی از دو مدرسه پسرانه وحدت و دانش و دو مدرسه دخترانه استقلال 2 و الزهرا به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش، آزمون ضرب آهنگی استامباک 1960 بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد کودکان دچار اختلال‌های یادگیری در مقایسه با کودکان عادی از توانایی سازمان‌دهی زمانی شنیداری و دیداری پایین‌تری برخوردارند. نتیجه‌گیری: با توجه به سازمان‌دهی زمانی شنیداری و دیداری پایین‌تر کودکان دچار اختلال‌های یادگیری نسبت به کودکان عادی پیشنهاد می‌شود برنامه‌های مداخلاتی جهت بهبود سازماندهی زمانی کودکان دچار اختلال‌های یادگیری طراحی و همچنین در به‌کارگیری مداخله‌ها و راهبردهای درمانی برای این کودکان به این تفاوت‌ها توجه شود.