اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر کیفیت روابط زناشویی زوج‌ها

چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر کیفیت روابط زناشویی زوج‌ها بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه و جامعه آماری شامل 54 زوج مراجعه‌کننده به ‌مرکز مشاوره خانواده آموزش و پرورش و ‌مرکز مشاوره ارمغان شهرستان بهبهان بود. از میان آن ها 16 زوج داوطلب به ‌روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه 8 زوجی تقسیم شد. ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت روابط زناشویی پری 2004 و آموزش تصویرسازی ارتباطی هندریکس 1990 بود که به مدت 10 جلسه‌ 90 دقیقه‌ای هر هفته دو جلسه اجرا شد. یافته‌ها: نتایج بیانگر افزایش نمره کیفیت روابط زناشویی (694/11 =f ، 005/0p < ) خشنودی در ارتباط (218/15 =f، 008/0p < )، میزان سپری کردن زمان زوج‌ها با یک‌دیگر (180/35 =f ، 001/0p < )، احتمال جدایی (589/26 = f، 003/0p < )، فراوانی اختلاف (994/ 28 =f ، 001/0p < ) و مدیریت تعارض (162/7 =f، 011/0p < ) و پایداری اثر آموزش بر کیفیت روابط زناشویی (791/7 = f، 019/0p < ) خشنودی در ارتباط (881/25 = f، 004/0p < )، میزان سپری کردن زمان زوج‌ها با یک‌دیگر (450/32 = f، 001/0p < )، احتمال جدایی (449/16 = f، 002/0p < )، فراوانی اختلاف (956/28 = f، 001/0p < ) و مدیریت تعارض (162/8 = f، 050/0p < ) در مرحله پیگیری یک‌ماهه بود. نتیجه‌گیری: استفاده از روش تصویرسازی ارتباطی به‌علت ملموس کردن و عینی‌سازی مشکلات ارتباطی و ارایه راه‌حل‌های مناسب می‌تواند در کیفیت روابط زناشویی زوج‌ها تاثیر داشته و روش مفیدی باشد.