اثربخشی برنامه تاب‌آوری پنسیلوانیا بر علایم افسردگی، اضطراب، استرس، نگرش‌های ناکارامد و خوش‌بینی دانشجویان

چکیدههدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه تاب‌آوری پنسیلوانیا بر کاهش علایم افسردگی، اضطراب، استرس، نگرش‌های ناکارامد و افزایش خوش‌بینی در دانشجویان انجام شد. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه و جامعه آماری 1200 نفر از دانشجویان کارشناسی ورودی سال تحصیلی 93-1392 دانشگاه شهید بهشتی بود. از بین آن‌ها 34 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جایگزین شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لاویباند، 1995؛ مقیاس نگرش‌های ناکارامد ویسمن، 1979 و آزمون جهت‌گیری زندگی شی‌یر، کارور و بریگز (1994) بود. برنامه تاب‌آوری پنسیلوانیا گیلهام، جیکاکس، ریویچ، سلیگمن و سیلور (1990) به‌صورت هفتگی طی شش جلسه دو ساعته در گروه آزمایشی برگزار و برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از تاثیر معنی‌دار برنامه تاب‌آوری پنسیلوانیا در کاهش افسردگی (089/5=f، 031/0p < )، اضطراب (138/6=f، 019/0p < )، استرس (781/9=f، 004/0p < ) و نگرش‌های ناکارآمد (943/4=f، 033/0p < ) و افزایش خوش‌بینی (729/5=f، 023/0p < ) و ثبات این برنامه در مرحله پیگیری بود. نتیجه‌گیری: به‌دلیل تنش‌زا بودن شروع دوران دانشجویی و طبق نتایج این پژوهش می‌توان از برنامه پنسیلوانیا به‌عنوان روشی موثر در تقویت منابع روان‌شناختی و ارتقا بهداشت روان دانشجویان بهره‌مند شد.