نقش واسطه‌ای آسیب کودکی در رابطه بین سبک‌های فرزندپروری و تنظیم ‌شناختی انطباقی هیجان در کودکان کار

چکیده هدف: هدف پژوهش حاضر تبیین نقش میانجی‌گر آسیب کودکی در رابطه بین سبکهای فرزندپروری و تنظیم‌ شناختی انطباقی هیجان در کودکان کار بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری تمامی کودکان کار شهر تهران به تعداد 20000 نفر بود که با استفاده از روش نمونه‌برداری چند مرحله‌ای 317 نفر از کودکان کار 12تا 17 ساله انتخاب و دادهها با استفاده از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی، کرایج و اسپینهاون (2001)، پرسشنامه فرزند‌پروری آلاباما فرایک (1991) و نسخه کوتاه پرسشنامه آسیب کودکی برنستاین و فینک (1994) گردآوری شد. یافته‌ها: اطلاعات گردآوری شده با استفاده از روش الگو‌یابی معادلات ساختاری تحلیل و نتایج نشان داد سبک‌های فرزندپروری و آسیب کودکی به‌‌صورت معناداری تنظیم ‌شناختی انطباقی هیجان را پیش‌بینی میکند و همچنین آسیب کودکی رابطه بین سبک‌های فرزندپروری و تنظیم ‌شناختی انطباقی هیجان را میانجی‌گری می‌کند. نتیجه‌گیری: این یافته‌ها بیانگر اهمیت نقش متغیر آسیب کودکی در رابطه بین سبک‌های فرزندپروری و تنظیم ‌شناختی انطباقی هیجان است و لازم است در جهت بهبود وضعیت زندگی کودکان کار برنامه آموزش سبک‌های فرزندپروری به والدین طرح ریزی شود.