رویکرد شخصیت بنیان در سنجش استعداد اعتیاد: رواسازی مقیاس نیمرخ خطر مصرف مواد

هدف: هدف از مطالعه حاضر تعیین اعتبار مقیاس نیمرخ خطر مصرف مواد برای جمعیت جوان و معرفی رویکرد شخصیت بنیان در سنجش استعداد اعتیاد بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر و پسر 18 تا 41 ساله دوره کاردانی و کارشناسی دانشگاه های آزاد اسلامی استان آذربایجان غربی به تعداد 40190 نفر بود. از میان آن ها 592 دانشجوی به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه ای از هر کلاس 6 نفر برحسب پنج گروه تحصیلی، چهار سال تحصیلی و رعایت نسبت جنس انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس نیمرخ خطر مصرف مواد ویسیک، استوارت، فیل و کونرود (2009) استفاده و داده ها با تحلیل عاملی تاییدی تحلیل شد. یافته ها: نتایج ساختاری در مقیاس نیمرخ خطر مصرف مواد، 4 عامل حساس به اضطراب، ناامیدی، هیجان طلبی و تکانش‌گری را تایید کرد. نتیجه گیری: این مقیاس به واسطه ویژگی‌های روان سنجی مطلوب، ابزاری معتبر برای اندازه گیری استعداد اعتیاد از طریق ابعاد غیر همپوش شخصیت است و توصیه می شود از آن برای پیشگیری، درمان، آموزش و پژوهش جوانان از هر دو جنس استفاده شود.