اثربخشی زوج درمانی به شیوه‌ی عقلانی- عاطفی در کاهش باورهای غیر‌منطقی زوج‌های متقاضی طلاق

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تاثیر زوج درمانی به شیوه عقلانی- عاطفی بر کاهش باورهای غیرمنطقی زوج‌های متقاضی طلاق بود. روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با گروه آزمایش و گروه گواه، پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری 2 ماهه و جامعه نزدیک به 250 زوج متقاضی طلاق بود که به دادگاه خانواده شهر کرج در پنج ماه اول سال 1392 مراجعه کرده بودند. بر اساس مصاحبه تشخیصی و درجه تمایل آن‌ها به شرکت در پژوهش به‌صورت داوطلبانه، از میان آن‌ها 20 زوج انتخاب و پس از همتاسازی در گروه‌های آزمایش و گواه جایگزین شدند و به پرسش‌نامه باورهای غیرمنطقی جونز (1968) پاسخ دادند. گروه آزمایش 10 جلسه 60 دقیقه‌ای مداخله به شیوه عقلانی- عاطفی را هفته‌ای یک‌بار دریافت‌کرد. در گروه گواه مداخله‌ای صورت نگرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که زوج درمانی به شیوه عقلانی– عاطفی در کاهش باورهای غیرمنطقی زوج‌های متقاضی طلاق موثر و دارای ماندگاری اثر است. اما برکاهش «واکنش به درماندگی و ناکامی» تاثیری ندارد. نتیجه‌گیری: می‌توان از شیوه مداخله عقلانی- عاطفی به‌عنوان روشی موثر در کاهش باورهای غیرمنطقی زوجین متقاضی طلاق سود جست، و با اصلاح باورهای غیرمنطقی زوج‌ها، در سطح گسترده‌تری سایر مشکلات بین فردی آن‌ها را نیز کاهش داد.