تنیدگی‌ شغلی و بهزیستی ‌عاطفی معلمان: آزمون ‌الگوی ‌اثر میانجی‌گر باورهای خودکارآمدی

هدف: هدف مطالعه حاضر آزمون میانجی گری باورهای خودکارآمدی شغلی در رابطه بین تنیدگی شغلی و بهزیستی عاطفی معلمان بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری تمامی معلمان مدارس پسرانه کلیه مقاطع در شهرستان دیوان دره در سال 91-1390 به تعداد 284 نفر بود. با روش نمونه گیری تصادفی ساده، 250 معلم مرد انتحاب شدند و به نسخه تجدیدنظرشده فهرست تنیدگی شغلی آسیپو (1998)، نسخه کوتاه مقیاس خودکارآمدی معلم شوارزر، اسچیتزر و دیتنر، (1999) و مقیاس بهزیستی عاطفی ونکاتویک، فاکس، اسپکتور و کیلووای (2000) پاسخ دادند. برای آزمون میانجی گری خودکارآمدی در رابطه بین تنیدگی شغلی و بهزیستی عاطفی از روش الگو یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد رابطه تنیدگی شغلی با خودکارآمدی شغلی و بهزیستی عاطفی منفی و رابطه باورهای خودکارآمدی و بهزیستی عاطفی مثبت؛ و باورهای خودکارآمدی میانجی گر رابطه تنیدگی شغلی و بهزیستی عاطفی معلمان است. در الگوی مفروض تمامی وزن های رگرسیونی از لحاظ آماری معنی دار بود و متغیرهای پیش بین 64% از پراکندگی بهزیستی عاطفی را تبیین کرد. نتیجه گیری: چون بخشی از تمایز در پاسخ های هیجانی معلمان به تجارب شغلی تنیدگی زا، ازطریق تفاوت در میزان خودکارآمدی آن ها قابل تبیین است، می توان بر ضرروت تقویت باورهای خودکارآمدی در معلمان به عنوان عاملی ضربه گیر در مواجهه با تجارب شغلی تنیدگی زا تاکید کرد.