روابط ساختاری بین فشارهای عینی، تنیدگی تحصیلی، سبک های مقابله، پاسخ به تنشگرها و رضایت تحصیلی

هدف: مطالعه حاضر با هدف آزمون روابط فشارهای تحصیلی عینی، تنشگرهای تحصیلی، سبک-های مقابله، واکنش ها به تنشگرها و رضامندی تحصیلی انجام شد. روش: روش مطالعه حاضر همبستگی و جامعه آماری 5000 دانشجوی کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه بود که از میان آن ها 300 دانشجوی (150 پسر و 150 دختر) با روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند و به متغیرهای عینی تنیدگی (کاریو و هیمان، 2005)، فهرست تنیدگی دوران دانشجویی (گادزلا، 1991)، فهرست مقابله با موقعیت های تنیدگی زا (کوهن، جانگ و استین، 2006) و مقیاس چندبُعدی رضایت از زندگی (هبنر، 1994) پاسخ دادند. یافته ها: نتایج حاکی از رابطه مثبت فشارهای عینی با تنشگرهای تحصیلی و رابطه تنشگرهای تحصیلی با هیجان مداری و واکنش ها به تنشگرها و رابطه منفی بین تنشگرهای تحصیلی با مسیله مداری و رضامندی بود. رابطه مسیله-مداری با رضامندی مثبت و رابطه هیجان مداری و واکنش ها به تنشگرها با رضامندی منفی بود. مسیله مداری و هیجان مداری میانجی رابطه تنیدگی عینی و ذهنی با واکنش ها به تنشگرها و رضامندی به طورنسبی بودند. متغیرهای چندگانه در الگوی واسطه ای مسیله مداری 31 درصد و در الگوی واسطه ای هیجان مداری 27 درصد از واریانس رضامندی را تبیین کردند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر آموزش راهبردهای انطباقی مقابله با تجارب تنیدگی زا از اهمیت و ضرورت ویژه ای برخوردار است.