مقایسه ویژگی های شخصیتی و هیجان خواهی رانندگان تصادف کرده با رانندگان عادی

هدف: هدف اصلی پژوهش مقایسه چهار عامل از آزمون 16 عاملی کتل و متغیر هیجان خواهی در میان دو گروه از رانندگان تصادف کرده و تصادف نکرده بود. روش: روش مطالعه پس رویدادی از نوع علّی- مقایسه ای و جامعه آماری شامل 400 نفر از رانندگان درگیر در تصادف های رانندگی بود که در شش ماهه دوم سال 1388 به چهار مرکز راهنمایی و رانندگی در سطح شهر اردبیل ارجاع داده شده بودند. 30 نفر از آن ها به عنوان گروه قابل مطالعه به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و 30 نفر دیگر نیز از رانندگان تصادف نکرده با آن ها همتاسازی شدند. برای جمع آوری اطلاعات از آزمون 16 عاملی شخصیتی کتل (1964) و آزمون هیجان خواهی آرنت (1993) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد تفاوت میانگین نمره های رانندگان درگیر و غیردرگیر در تصادف های رانندگی در عامل ادواری خویی متهورانه، بی اعتمادی اضطراب آمیز، عدم کنترل بر اراده و تنش عصبی معنادار است. همچنین در متغیر هیجان خواهی تفاوت معناداری در دو گروه مشاهده شد. نتیجه گیری: از آن جا که ویژگی های شخصیتی و سطوح هیجان خواهی در بروز تصادف های رانندگی نقش دارد، لذا بررسی کامل ویژگی های شخصیتی و هیجان خواهی رانندگان تصادف کرده در حجم گسترده ضروری به نظر می رسد.